Nuku Hiva

Zondag 16 mei 2010 – Dag 296 – Nuku Hiva, Hakatea (Daniëls
Bay)

's Morgens verlaten we de baai Taiohae en varen een uurtje
verder naar Hakatea, beter bekend als Daniëls Bay. De baai
is genoemd naar Kremont Teiketohe de Daniel (aka Daniel)
die hier gewoond heeft en vele jaren de cruisers
verwelkomde. Hij is zes of zeven jaar geleden gestorven.
Een van z'n nakomelingen, Tanguy woont er nu en doet zijn
best om even sympathiek te zijn. Hier hebben opnames
plaatsgevonden voor Survivor (de Amerikaanse 'Expeditie
Robinson).

Het is een mooie maar het is er druk. Wanneer we arriveren
liggen er een twintigtal boten, waarvan de meesten wachten
om dinsdag naar Taiohae af te zakken omdat er dan diesel
beschikbaar zou zijn, en die hebben we allemaal nodig om
de volgende etappe, de Tuamotu's, door te komen.

We ontmoeten de Canadese familie van de Tyee en wat later
hangt Sepke achter hun dinghy op een wakeboard. De jongens
spelen ondertussen voetbal en frisbee met de crew van de
Tahina op het strand en wij krijgen bezoek van Sammy en
Mike van de Quartermoon, die we voor het eerst terug
ontmoeten sinds de Galapagos.

's Avonds maken de mannen van de Bubbles een groot
kampvuur op het strand. Ze nodigen alle boten die in de
baai geankerd liggen uit om krab te komen eten. Ze hebben
er een tiental gevangen en koken ze in een grote pot op
het vuur. Breadfruit, een grote vrucht die aan de bomen
groeit, wordt ook klaargemaakt in het vuur en smaakt naar
aardappelen en kastanje.

Sepke leert van de locals hoe ze zo'n krab moet doden en
prepareren om klaar te maken, terwijl Haike aan de praat
geraakt met een Poolse vrouw, Asia, die solo non stop rond
de wereld is gezeild, en het nu met haar man nog eens over
doet om te zien wat ze allemaal gemist heeft in het
passeren.

Wat later is het tijd om het feestje te verlaten. Haike
heeft de Poolse vrouw mateloos geschoffeerd door haar te
zeggen dat ze wellicht de oudste vrouw is die ooit non
stop rond de wereld gevaren is. 's Anderendaags, tijdens
een zwempartij onder de waterval, zien we Asia in haar
bikini en schatten haar maximum 45 jaar.

Maandag 17 mei 2010 – Dag 297 - Nuku Hiva, Hakatea
(Daniëls Bay) en Taiohae

We staan om 6 uur op om naar de waterval te stappen met de
crew van de Tahina, de Elena en een halve crew (Sammy) van
de Quartermoon. Haar man, Mike, was bij het kampvuur iets
te enthousiast in de rum gevlogen en is om vier uur wakker
geworden in zijn dinghy'tje dat achter zijn boot hing.

De wandeling is een bijzonder mooie en een stevige. 2 Uur
heen en twee uur terug. De omgeving bij de waterval is
adembenemend. We zwemmen met z'n allen in het natuurlijk
zwembad dat de waterval uitgehouwen heeft, we laten de
kleine kreeftjes aan onze voeten en we genieten van ons
ijskoud zoetwaterbad. 's Anderendaags horen we dat
begeleide groepen naar die waterval allemaal een helm
moeten dragen en er niet mogen zwemmen. Er vallen
blijkbaar geregeld stenen naar beneden en er zou een
agressieve aal tussen de rotsen leven. Gelukkig hebben wij
er niks van gemerkt toen we ooh's en aah's uitriepen bij
het zwemmen in die natuurlijke kathedraal.

Onderweg tijdens het wandelen vertelt Frank van de Tahina
uitgebreid en enthousiast over al zijn bezigheden. Hij
heeft een bijzonder populaire website over alles wat er op
Google Earth te ontdekken is, hij maakt met zijn vlieger
luchtfoto's en laat die ook op Google Earth zetten, hij
maakt prachtige 360 graden foto's voor op zijn blog
(www.tahinaexpedition.com/blog), hij maakt prachtige
onderwaterbeelden met zijn onderwaterrobot, enz, …
Boeiende en ondernemende man.

In de late namiddag varen we terug naar Taiohae om er
benzine voor de Moo en diesel voor de Nest te tanken. Aan
de kade kijken we naar de vissers die er hun gigantische
tonijnen kuisen en hoe de haaien (black tip reef sharks)
er aan de kant hun visafval komen opschrokken.

Bij zonsondergang komt er een grote mantarog aan de
spiegel van onze boot spelen. In alle commotie vergeten we
er foto's van te nemen.

Dinsdag 18 mei 2010 – Dag 298 – Nuku Hiva, Taiohae en
Anaho Bay

's Morgens helpen we de Elena met het aanleggen aan de
kade om te kunnen tanken. Er is maar beperkte tijd tussen
het vertrek van het tankschip en de aankomst van het
bevoorradingsschip Aranui en het moet hoog water zijn om
er aan de kade aan te leggen. Ze gooien eerst hun anker en
varen dan achteruit naar de kade om de kont aan te meren.
Er staat wat deining en dat maakt het mooi om te zien, hoe
de gele Elena tijdens het tanken aan de achtertrossen
trekt en op en neer beweegt.

Nadien gaan Haïke en ik ons uitklaren (uit Nuku Hiva) bij
de Gendarmerie. Dat gaat als volgt. Je wacht tot het je
beurt is. Dan zeg je de naam van je schip. Dat moeten ze
dan in een lijst gaan zoeken en vervolgens zetten ze er
een puntje in potlood naast. Ja, zeg. Dat ze er dan een
stempel naastzetten. Dan heb je minder het gevoel dat je
volledig je tijd zit te verdoen.

Nog wat inkopen gedaan in de gruwelijk dure supermarktjes.
We merken dat we al een hele tijd geen "luxeproducten"
meer kopen, en ze ook niet echt missen. Wat vlees voor in
ons vriesvakje, wat aardappelen, een paar blikken ravioli
en zes stokbroden en we zijn al zot content (en 100 euro
kwijt).

's Middags trakteren Adam en Leonie ons op de lunch in een
plaatselijk restaurantje met een travestiet als
dienstertje. Onze wegen scheiden zich wellicht de volgende
twee weken en het was bijzonder fijn om nog eens gezellig
samen te eten en uitgebreid te babbelen. De Elena vaart
wellicht eerst tegen de wind in naar Ua Huka, wat we niet
echt zagen zitten, alvorens naar de Tuamotu's af te
zakken, en wij wilden graag nog de noordelijke baai van
Nuku Hiva, Anaho Bay, doen. De kans is groot dat onze
wegen elkaar snel terug kruisen in de Tuamotu's, en
ondertussen houden we met elkaar contact via de
satelliettelefoon.

Na de lunch vertrekken we naar Anaho Bay. Een schitterende
zeiltocht van 20 mijl, langs de oostkust van Nuku Hiva. Er
komt een grote school dolphin whales naast onze boot
zwemmen (Pygmy Orka's). Die hadden we nog nooit gezien en
ze blijven erg lang kriskras rond de boot zwemmen. Als ze
verdwenen zijn hebben we ook nog eens beet. Er wordt
ontzettend hard aan de lijn getrokken en de ontgoocheling
is dan ook groot als we een toegetakeld en half aasje
binnenhalen.

Anaho Bay is prachtig. Volledig omgeven door groene
bergen, het water is er vlak en je moet goed uitkijken
terwijl je in het zand tussen het koraal probeert te
ankeren. De Renova had onderweg hierheen meer geluk met
het vissen en ze verwelkomen ons met een kilo Mahi Mahi
(dorade). De kinderen zijn blij dat ze hier hun
speelkameraadjes van de Kamaya opnieuw ontmoeten.

Woensdag 19 mei 2010 – Dag 299 – Nuku Hiva, Anaho Bay

's Ochtends ontdekken we het strand van Anaho Bay. Er ligt
een waterslang die rechtstreeks van een bron in de bergen
komt en we vullen al onze watertanks tjokvol heerlijk
drinkwater. Terwijl de kinderen met hun vriendjes Kay en
Maya (van de Kamaya) een groot zandkasteel maken, praten
wij met de Nederlander Paul van de Nije Faam. Hij vertelt
hoe hij zijn vriendin Mariette ontmoet heeft. Hij heeft in
het maandblad Zeilen een advertentie gezet: "Zeiler zoekt
zeemeermin om wereld mee rond te varen". Ze zijn intussen
al vijf jaar onderweg.

We gaan snorkelen langs het prachtige koraal hier, we
plukken oesters (perfect eetbaar en de locals lusten ze
niet), we nodigen de andere boten uit voor een barbecue op
het strand en sprokkelen hout. John van de Renova, een
Canadese survivalexpert, leert de kinderen hoe ze vuur
moeten maken zonder aansteker noch lucifers. We roosteren
hamburgers en Mahi Mahi terwijl Fergis en Kate van de
Ierse boot Pilades voor de muziek zorgen: live Ierse
muziek op de accordeon. We praten met de local Leopold,
die hier woont en blij is eens geen Engels maar Frans te
kunnen spreken. We sluiten de avond af terwijl de kids
marshmallows op een stokje roosteren boven het smeulend
vuur en Fergis a capella een traditioneel Iers lied zingt.

Donderdag 20 mei 2010 – Dag 300 – Nuku Hiva, Anaho Bay

Om 8u staan we op het strand om samen met de crew van de
Renova en Kamaya een stevige wandeling in te zetten naar
het dorp Atiheu aan de andere kant van de berg. 't Is een
pittige kuitenbijter, Sepke verstuikt stevig haar dikke
teen en Flor moet met spelletjes gemotiveerd worden om de
berg op te geraken. Om 10u30 plunderen we alle Fanta van
het winkeltje in Atiheu en drinken we een koffie in de
tuin van een sympathiek madamke. Ze is vis aan het drogen
en neemt de kinderen mee naar een riviertje in haar
achtertuin om de grote aal te tonen die er woont en haar
visafval gretig opeet.

We gaan met z'n allen eten in het beste restaurant van
Nuku Hiva, Chez Yvonne. We eten gegrilde vis,
garnaalbeignets, varkensvlees in rumsaus en geitenvlees in
coco en curry. Verrukkelijk.

Na de lunch stappen we verder naar de archeologische site
waar een paar oude tiki's (typische Polynesische beeldjes)
waken. We blijven niet te lang want we weten dat er ons
een pittige wandeling terug wacht.

En dan maken we een foutje. Aan de voet van de berg
geraken we aan de praat met een lokaal gezin en Haike
ruilt een mooi blauw kleedje voor wat fruit. Opeens staan
we daar, aan de voet van die berg, met een bijna even hoge
berg fruit en een stronk bananen. Het was nog niet
moeilijk genoeg. We sleuren alles de berg over en houden
tussenposes onder elke mangoboom onderweg, waar we ook een
tiental van konden plukken.

Eenmaal terug in de baai geraken we aan de praat met
Stelliu omdat ik uitgeput naast hem neer ga zitten met de
tros bananen. Pompelmoezen willen we nog. Of hij niet
wilt ruilen voor een witte broek voor een vrouw. Hij kijkt
wat vreemd in de verte en stamelt iets. Ook geen interesse
in andere dingen die we hebben. Maar hij heeft wel
pompelmoezen. Voor een fles wijn alleen, zegt hij. We
krijgen van hem 13 pompelmoezen en nog eens 5 mango's voor
een fles witte wijn. Terwijl we ze staan te plukken, ruik
ik de hele tijd iets dat ik er maar niet kan thuisbrengen.
Tot ik merk dat ik tussen planten marihuana sta. Ineens is
het stamelen en in de verte staren van Stelliu verklaard.

Met een dinghy vol fruit (een stronk met 70 bananen, 30
mango's, 13 pompelmoezen, 2 breadfruits, 10 granaatappels
en een kokosnoot) varen we naar onze Nest en ontdekken we
dat de Quartermoon (Sammy & Mike) en Fine Gold (Leisha &
Greg) ook toegekomen zijn. Of we geen Mahi Mahi willen
komen eten vanavond. Ze hebben een kanjer gevangen
onderweg en leggen hem straks op de barbecue. Wat een
heerlijke en rijkelijke overvloed allemaal om onze 300
dagen onderweg te vieren.

Vrijdag 21 mei 2010 – Dag 301 – Nuku Hiva, Anaho Bay

Vandaag is het werkdag. Haïke en Sepke gaan de was doen
aan de kant, in de overvloed aan fris zoet bronwater, Ward
en Flor doen schoolwerk, de volgende etappe naar de
Tuamotu's wordt verder voorbereid en we proberen de blog
gepost te krijgen via de satelliettelefoon.
Straks nog eens gaan snorkelen. Er is hier een "cleaning
station" van mantaroggen, wat wil zeggen dat ze naar hier
komen om zich te laten kuisen door andere vissen. Terwijl
ze door hun carwash gaan, kan je ernaast snorkelen…

Als we een deftig weerbericht krijgen, zeilen we morgen of
overmorgen naar de Tuamotu's. Een oversteekje van drie
dagen naar een navigatiegebied voor gevorderden.