Marquesas 8 tot 13 mei 2010

Een mens zou nog in een stress schieten omdat hij de blog
niet kan bijhouden. Veel te beleven in het paradijs, dus
vandaar wat vertraging en oprechte dank voor uw geduld.

Hana Moe Noa - Tahuata

Nog wat de was en de plas gedaan en 's morgens zijn we van
Hiva Oa naar Tahuata gezeild. We hebben sinds onze
aankomst in Hiva Oa nieuwe vrienden gemaakt, John en Naomi
uit Canada, die met de Renova zeilen.
(www.svrenova.blogspot.com) en we varen met hen naar de
volgende stop. Bijzonder leuke mensen: hij is in hart en
nieren avonturier, zij is half Japans, half Canadees en
doet ons denken aan Pocahontas. We ankeren twee uur later
in een wonderbaarlijk baaitje, Hana Moe Noa. Er staat een
verlaten huis op het strand en erachter vinden we limoen-,
pomelo- en mangobomen. Zomaar voor het rapen. En gisteren
hadden we nog maar twee gigantische trossen bananen cadeau
gekregen, dus onze boot werd helemaal omgetoverd in een
fruitschip. Overheerlijke overvloed. En dat voor het eerst
sinds we negen maand geleden onze thuis verlieten.
Het komt dicht bij het aards paradijs. Het snorkelen is er
fantastisch, het water helder blauw, een uitgestrekt wit
strand, ondergaande zon met groene flash, alle andere
boten waren jonge en leuke mensen, ... De kinderen leren
Amerikaanse leeftijdsgenootjes kennen en spelen uren
tesamen, er wordt 's avonds een kampvuur gemaakt op het
strand, we gaan op de Elena een geweldig lekkere lasagna
eten, ...
Haike heeft hier haar mooiste moederdag ooit gehad, zei ze
zelf. We hebben haar geweldig in de watten gelegd. Ah.
Zoveel moois gecondenseerd op 1 plaats. Waarom zou je hier
weg willen?

Vaitahu - Resolution Bay - Tahuata

Wel, omdat er een baai verder een dorpje is, en dat wil je
na een paar dagen later ook wel eens gezien hebben. Het
kerkje bezocht, een paar stokbroden gekocht, het
plaatselijk museum van 3m op 3m bezocht, enzovoort,
enzovoort.... Een paar uur later hebben we er alles
gezien, en beslissen we om terug te gaan naar ons aards
paradijs, Hana Moe Noa, waar de kinderen nog wat kunnen
spelen met hun nieuwe vriendjes, en de volwassenen kunnen
proeven van onze zelfgemaakte limoencocktail (van de
versgeraapte limoenen daar) op het strand.

Hanamenu Bay - Hiva Oa

's Ochtends vroeg halen we het anker op en varen naar de
noordkant van Hiva Oa, naar Hanamenu Bay. We vertrekken er
samen met de Renova en de Elena, en we krijgen van een
motorjacht dat er ligt en net een gigantische tonijn heeft
gevangen, een paar kilo tonijn mee. Wanneer we in
Hanamenu Bay aankomen, staat veel deining in de baai, dus
het is spannend om met de dinghy, de Moo, op het strand te
landen. Ondertussen ligt A Small Nest wild aan z'n anker
te trekken. Achter een verlaten huis ontdekken we een
waterval, met een poel of meer een zwembad errond. Ijskoud
maar heerlijk zwemmen in zoet water. Weer paradijselijke
omgeving, met limoen-, mango en kokosbomen. We worden
opnieuw overspoeld met zout water als we met de dinghy
door de branding beuken. De Moo was bij momenten een
duikboot en na een grote golf was het even tellen of de
kinderen er nog allemaal waren. We beslissen om dezelfde
dag toch nog een baai verder te varen. Wij moeten immers
dringend een tape'je verzonden krijgen en in Hanamenu is
er geen weg naar Atuona, de hoofdplaats van Hiva Oa, waar
het postkantoor is.

Hanaiapa - Hiva Oa

Acht mijl verder varen we Hanaiapa binnen. Impressionante
baai waar ook mensen wonen en een weg is naar Atuona, de
hoofdplaats van Hiva Oa. 's Avonds is het een gezellige
bende bij ons, want John en Naomi en de Elenacrew komen
allemaal aperitieven. Met verse sushi en sashimi van de
tonijn die we die ochtend gekregen hebben. De aperitief
mond uit in een avondmaal, want we hebben zoveel tonijn
dat we ze roosteren op de grill, en wat rijst koken. Als
dessert bananan op de BBQ, geflambeerd met rum. Alles
spoelen we weg met (te) veel witte wijn en we lachen ons
hoofd eraf (laughing your head off). Het is geweldig
genieten, met vrienden in het paradijs.
's Morgens om 6u op om een lift te vinden naar Atuona om
het pakje te posten. In het dorpje is iedereen al
vertrokken met de auto, en degene die er nog zijn, zijn
niet echt behulpzaam. Je kan een taxi bellen om naar
Atuona te geraken, maar hier kan je geen telefoonkaarten
krijgen voor de publieke telefooncel, en die taxi kost
minstens 150 dollar, enkele rit. Anderen vragen rum, en
willen me dan wel uitleggen hoe je er geraakt. We hadden
gehoord dat er hier ergens een Belgische woont, dus ging
ik naar haar op zoek. Haar na 3 kilometer stappen
gevonden. Nadine woont hier al 28 jaar, en is sindsdien
nog maar 1 keer terug naar België gegaan. Ze leeft hier in
een huisje van vier op vijf, samen met haar Franse man,
Jean. Die gaat over een uur naar de stad, en ik mag
meerijden. Ondertussen hebben we een leuke babbel over hoe
ze hier leeft, wat haar kinderen doen, over België, over
missen en vooral over niet-missen. Tijdens de rit naar
Atuona vertelt Jean honderduit over zijn leven hier. Hij
is Tapas-kunstenaar (hij maakt beschilderde stoffen uit
boomschors). Om 10 uur waren we in het dorp, om 12 uur
reed Jean terug. Tijdens de twee uur heb ik het paketje
gepost, het Brel museum bezocht, brie en stokbrood gekocht
en stiekem een cheeseburger met frietjes gegeten in Snack
Make Make. Tijdens de namiddag bezoeken we de "Yachtclub
of Hanaiapa" van William. William is bijzonder fier op het
register dat hij bijhoudt met alle boten in die hier
passeren. Het zijn er een dertig per jaar. En wij zijn
fier dat we onze naam in zijn boek kunnen zetten. We
worden nog eens beloond met pomelo's, een kokosnoot, een
mango, een papaya en een tak pili pili. Ons fruitnet staat
op springen. 's Avonds worden we ditmaal uitgenodigd op de
Renova (bij John en Pocahontas) om hamburgers te eten.
Terwijl we daar gezellig zitten, merken we plots dat hun
anker losgekomen is. Ze hingen gelukkig nog aan hun
hekanker (tweede anker, achteraan). We helpen bij het
uitzetten van een reserveanker en 's morgens bij
zonsopkomst duiken we samen zijn anker op. Snel naar de
kant om te gaan douchen en om erna te vertrekken naar Nuku
Hiva (een tocht van een tiental uur, en we willen graag in
daglicht aankomen, dus moeten we snel zijn).
Duikuiitrusting gewassen en uitgespoeld, alles aan boord
gehesen, klaar om ons anker op te trekken en wat blijkt:
ons hekanker zit muurvast. Terug het water in. John komt
ons ditmaal assisteren met zijn duikuitrusting. Een half
uur later is het kluwen losgemaakt, en ook ons hoofdanker
van tussen de rotsen gelost. We besluiten dat
duikuitrusting hebben een must is op een boot. Na heel het
gedoe is het plots te laat om nog te vertrekken naar Nuku
Hiva. We beslissen om laat deze namiddag te vertrekken, de
nacht door te zeilen en bij zonsopkomst Nuku Hiva binnen
te varen. Het geeft ons tijd om nog eens drinkwater bij te
vullen (uit een kraantje aan de kant komt perfect helder
en goed drinkwater, rechtstreeks uit een bron op de berg),
de was te doen, de transmissieolie van de motor te
verversen, en andere klusjes die nog op zich lieten
wachten.
Morgenvroeg dus in Nuku Hiva. Waar er snel internet
schijnt te zijn. We zullen nog eens wat fotootjes kunnen
posten. So long!