We hebben eens wat mails en weerberichten zitten
binnenhalen en zo weer wat stof om te schrijven.
Het viel me plots op dat de meeste boeken die we hebben
met de verhalen van mensen die ook met een zeilboot rond
de wereld gaan, allemaal lijden aan hetzelfde fenomeen:
tijdens heftige oversteken daalt het "schrijfniveau". En
allemaal zitten ze over hetzelfde te neuten: wat een
ellendig hotseklots het is, hoeveel wind er staat en uit
welke hoek en allemaal zijn ze bezeten van afstanden. Er
valt ook niet veel anders te melden en zeker in het begin
valt er niet veel lol aan te beleven en zit iedereen min
of meer in een soort lichte survivalmodus. In plaats van
geïnspireerd raak je eerder apatisch en speel je liever
een onnozel computerspelletje of lig je languit op de
bank, dan de muze aan te spreken.
Wij kunnen nu bijvoorbeeld heel goed zagen over het
weerbericht: de weerberichten die ons eerst wat beter en
rustiger weer hadden voorspeld, die hebben zich van
gedacht veranderd. Het wordt nu nog wat erger. In plaats
van de vette 6 wordt het een vette 7 Bft. En als toetje
krijgen we morgen nog wat squalls in onze bak geduwd, met
pieken van 8 Bft of meer. We sjezen al met enkel een stuk
genua door die rotgolven (nu al 2 keer 190 mijl/24u en een
keer 185 mijl). De golven zijn 3 tot 4 meter hoog, op zich
niet erg, maar de periodiciteit (ja, ja, lekker technisch
en saai, want ik doe een oversteek) is slechts 8 seconden.
Dat wil zeggen dat we om de 8 seconden van links naar
rechts vliegen en terug. 24u per dag aan een stuk. De
oversteek van de Atlantic was een stuk aangenamer (ook
grote golven, maar die kwamen langs achter en
periodiciteit was het dubbele).
Gelukkig halen we zo af en toe een mailtje binnen. Ik ben
blij dat we nog geregeld een mailtje krijgen van de goeie
vrienden. En plots lees ik wat ongerustheid naar
aanleiding van een reactie van ene Freek op onze blog.
Omdat ik de reacties op zee niet kan lezen (een of andere
onverlaat is hier vergeten draadloos internet te
installeren op de Grote Oceaan) heb ik maar effe naar huis
gebeld om te weten wat er precies instaat. De reactie is
echter begrijpelijk, want ik ben wat karig geweest met de
juiste info over het "doorslapen" (om niet al te technisch
en saai te worden zoals die andere wereldzeilers). Maar
goed. Freek heeft erom gevraagd en nu moet ik mijn
ongeruste moeder terug even gerust stellen. Hier komt het:
Deze oceaan is zo onmetelijk groot, en er is zo weinig
traffic op, dat het op een verantwoorde manier wel kan.
Natuurlijk slapen we niet écht door, zoals thuis. Wat er
veranderd is met onze wachten tijdens andere trajecten is
dat we (ik) nu ook wat slaap tijdens mijn wachten (zodat
ik de bijna de hele nacht van wacht kan blijven en Haike
kan slapen van 22u tot 6u). En onverantwoord is dat niet
en het is niet zo dat we onvoorzichtig geworden zijn.
Tijdens die dutjes staat onze radar op. Die scant alles
wat in de buurt van 4 mijl rond de boot komt. Verder is er
op de radar een tweede sector ingesteld (tot 6 mijl vóór
de boot in een hoek van 60 graden langs weerszijden). Als
er een boot (of een squall, of een drijvende container,
...) in één van die twee sectoren komt, gaat er een alarm
af, sta ik op en ga ik kijken.
Tweede alarmsysteem is onze AIS-ontvanger. Alle grote
schepen (tankers, vrachtschepen, grote jachten, meer en
meer vissersboten) zenden hun positie, koers, bestemming,
... uit via AIS. Wij vangen dat signaal op, en als er zo'n
boot in de buurt komt gaat er een alarm af. Dan sta ik op
en ga ik kijken.
Derde veiligheidsmaatregel: onze boot vaart een koers ten
opzichte van de wind. Als die plots teveel verandert,
waardoor onze koers naar ons doel teveel begint af te
wijken, gaat een alarm af, kijk ik rond en pas koers of
zeilen aan. De verandering in windrichting geeft vaak een
vlaag van meer of minder wind aan, of een squall.
Verder zet ik de wekker om op geregelde tijdstippen mijn
kop eens buiten te steken om te zien of er iets in de
buurt is, moest er lange tijd geen enkel van de alarmen
afgaan.
Van zodra we trouwens iets zien op de AIS, de radar of met
het blote oog, roepen we hen op met de marifoon, en maken
we dat ook zij ons gezien hebben.
En tenslotte, we slapen niet als we in een squallzone
zitten (want dan gaat het alarm constant af). Tijdens zo'n
wacht van 8 uur kan je dus in brokken een uur of 5 bijeen
sprokkelen, en da's bijzonder veel slaapwinst omdat de
andere kan doorslapen.
Dat slapen tijdens de wachten zou op de Atlantic en vele
andere zeeën inderdaad niet verantwoord zijn. Als je het
verstandig doet in de Pacific, kan het wel. Slapen kan
dus, maar met mate, Freek. Dank voor je bezorgdheid.
Zo. Terug wakker worden, iedereen!
Wij gaan hier nog een potje apatisch op de bank liggen. En
daarna eten maken. Gisteren hebben we heerlijke rosé
tonijnsteaks gegeten en vandaag eten we Dorade, ofte Mahi
Mahi, ook wel eens Dolphin genoemd (niet ongerust worden:
het is niet de Dolphin die wij kennen). Dan nog een potje
manillen en daarna gaan we ons eens geweldig onverantwoord
zat zuipen omdat we 1 derde afgelegd hebben. Dat laatste
is niet waar, moeder. (We hebben gisteren al 1 derde
afgelegd).
"om niet al te technisch en saai te worden zoals die andere wereldzeilers"
BeantwoordenVerwijderenZAL 'T GAAN, JA?
Maar ja, inderdaad, voor mensen die de zeven verschillen (en de honderd gelijkenissen) willen vinden: www.landinzicht.be
BeantwoordenVerwijderenGoed te horen dat alle apparatuur in ieder geval volle toeren draait. Ik heb mid-Atlantic wel eens uit moeten wijken voor een ander zeilschip dat onverlicht de nacht doorvoer en waar pas achteraf een slaperige reactie van kwam...een geluk dat wij uitkijk hielden dus.
BeantwoordenVerwijderenTuurlijk is de Pacific een stuk rustiger, maar vissersschepen (ook kleine) en zeilers kom je op de meest vreemde plekken op de open oceaan tegen. Een radar heeft soms juist moeite om deze kleinere schepen te herkennen. Persoonlijk zou ik dan ook niet willen vertrouwen op de radar als dat niet echt noodzakelijk is. Maar ieder zijn eigen keuze; als het goed is hebben de andere schepen wel een wacht lopen die jullie kan zien aankomen.
Beste Freek,
BeantwoordenVerwijderenZo kan het wel weer vind ik. Opduiken met zoveel kritiek is net zomin verantwoord en veilig voor onze en anders gezondheid dan varen op de Pacific met 37 alarmen :-). Je brengt hierdoor namelijk het evenwicht - what so ever - uit balans.
Ik denk dat iedereen je dankbaar is voor je (oprechte) ongerustheid maar zorg er nu ook weer niet voor dat je het tij tov jezelf keert. Hou het nice, de boodschap is begrepen (en je spreekt uit ervaring...) en zorg er in elk geval voor bij je volgende zeiltrip dat je zoiets nooit meer overkomt! Ook uit oprechte ongerustheid, echt waar. Zeil ze!!
Jullie zijn goed bezig en het blijft heerlijk om jullie te volgen.
BeantwoordenVerwijderenLaat het waaien (juist genoeg niet teveel)
Beste anoniem,
BeantwoordenVerwijderenExcuus voor de onduidelijkheid...mijn bericht vandaag was niet zozeer bedoeld als kritiek,
Hoewel mijn persoonlijke afweging anders zou zijn, vind ik het oprecht goed dat ze in ieder geval alle apparatuur gebruiken om de veiligheid te waarborgen.
Ik heb helaas moeten constateren dat er ook mensen zijn die gaan slapen zonder gebruik te maken van alternatieve systemen. De elektriciteit die hiervoor nodig is wordt dan liever aangewend voor de koelkast of de CD-speler. Het schip in mijn voorbeeld had zelfs de navigatieverlichting uit gedaan om stroom te besparen en was daarmee nagenoeg onzichtbaar. Ik ben juist oprecht blij dat A Small Nest in ieder geval niet tot die categorie zeilers behoort. Goede vaart!
Beste Freek,
BeantwoordenVerwijderenIk ken jou niet en ik ken "de Nestjes" niet, maar toen ik je 1e reactie las verschoot ik wel. Je deed veel aannames en trok daar een onvriendelijke en vergaande conclusie uit.
Nederland kent het gezegde 'het is de toon die de muziek maakt'. Daarmee wil ik zeggen dat je je ongerustheid had kunnen uiten zonder al die aannames en scherpe randjes.
Jij kwam, helaas, een onverantwoorde schipper tegen. Dat wil echter niet zeggen dat je nu iedereen aan kunt spreken alsof ze die idioot zijn.
Zelf zou ik waarschijnlijk ook een andere keuze maken, maar sinds wanneer is er slechts 1 manier de juiste?
Uiteindelijk kun je er nooit vanuit gaan dat er op andere schepen wacht wordt gelopen of er verlichting aan is; solozeilers zullen ook eens moeten slapen, wachtlopers kunnen in slaap sukkelen en oververzekerde landrotten verlaten hun schip en laten het gewoon wegdrijven.
Ik kom vele malen liever een schip tegen met een verantwoordelijke bemanning die bewust keuzes gemaakt heeft, zoals hier, dan bijvoorbeeld een schip waarop een oververmoeid bemanningslid in slaap sukkelde ...
Een schipper die reageert op een alarm zal vele malen sneller en beter reageren dan een oververmoeide wachtloper die wakker schrikt omdat je al bijna in de kuip gevaren bent.
Komkomkom, allemaal.
BeantwoordenVerwijderenTerug vriendjes worden hier, oké?
Richt je pijlen gerust op mij: nooit zo lekker en lang naast mijn vrouw geslapen als op de Grote Oceaan.
Ik weet nog altijd niet of de radar goed werkte: zo ja, dan waren er geen schepen. Zo nee, dan hebben we nooit geweten dat ze er waren.
ach, dat was dan gij over wie Freek het heeft!
BeantwoordenVerwijderen@Ilse: een steengoede opmerking. :o)
BeantwoordenVerwijderen