Dagboek van de Grote Oversteek - Deel VI

Maandag 26 april 2010 - Dag 12

Bijzonder rottige nacht achter de rug. De wind was
allesbehalve constant en de golven hielden een wild feest.
Af en toe door een squall gegrepen met veel wind, en
daarna soms geen wind meer. Bijzonder vermoeiend. Tijdens
de dag is de wind iets rustiger geworden. We halen de
reven uit het grootzeil en gaan vlot vooruit.
Verder niets speciaals. Het leven van alledag. Je schrap
zetten als je neerzit, je schrap zetten als je rondloopt,
je schrap zetten als je eten maakt, je schrap zetten als
je de afwas doet, je schrap leggen als je wilt slapen en
je goed schrap zetten als je op de pot gaat. Plezant.
Omdat het niet alle dagen vis moet zijn, hebben we een
steak uit het diepvriesje gehaald. Boeuf Stroganoff met
gebakken patatjes. De champignons zijn door de boot
gevlogen, maar de rest hebben we schrap gezet en
opgegeten.
De wind blijft constant en wat matiger, dus we laten alle
zeilen op voor de nacht. Maar waar is dat knopje toch om
die golven uit te zetten?

Dinsdag 27 april - Dag 13

's Nachts, om 5u zijn we ons laatste 1000-mijl-punt
gepasseerd. Twee derden afgelegd. En wat later:
Wat een prachtige ochtend! Adembenemende zonsopgang,
helblauwe lucht, een matige bries en... De zee is kalm!
Ongelooflijk. Voor het eerst in 13 dagen moeten we ons
niet constant schrapzetten.
We doen alle zeilen naar beneden en hijsen onze knalrode
spi. Wat is het leven mooi onder een spi! Nu is het zeilen
weer echt genieten.
Toch merk ik dat wat andere zeilers meemaken, invloed
heeft op je eigen zeilgedrag en gemoedsrust. Simon, van de
Woolloomoolloo heeft zo nogal een angstaanjagend moment
meegemaakt tijdens zijn oversteek naar de Markiezen. Zijn
spi is bovenaan losgekomen (geknapte val) en is onder zijn
boot terecht gekomen, rond de kiel en in de schroef. Spi
in frieten vaneen. Maar het ergste was, ontdekte hij
later, dat hij daardoor aan het zinken ging! De spi had
zijn diepte- en snelheidsmetertje onder de boot losgerukt,
en zo is er een gat in zijn boot ontstaan en liep er water
binnen. "Ik kon in de bilge (=de 'kelder van de boot')
zwemmen als ik wou". Nachtmerrie van iedere skipper. Hij
kreeg het gat gelukkig gedicht. Wel, punt is, als je die
verhalen van directe vrienden rechtstreeks hoort (niet die
via-via-angst-legende-en-aangedikte-verhaaltjes), kijk je
toch anders naar boven, naar je knalrode spi.
Verder eens de inventaris opgemaakt van wat we tijdens
deze oversteek in zee verloren zijn: een grote tros
bananen, de hoefijzerboei, een onderdeel van een
tupperware doos, de soepele cake bakvorm, de kaft van een
geleend boek (sorry, Paul) en de naïeve gedachte dat
'pacific' 'vreedzaam' betekent.