Dagboek van de Grote Oversteek

Donderdag 15 april 2010 - Dag 1

Het lijkt wel of we willen blijven plakken in San
Cristobal. We gaan 's middags nog iets eten in Rosita's
(3,5 dollar voor een menu, drank inclusief!), samen met
het Noorse koppel Mads en Elin van de Go Beyond, die net
gearriveerd zijn. We hadden hen sinds Bonaire niet meer
gezien, en het was leuk elkaars ervaringen uit te
wisselen. Om 15u30 zijn we dan toch vertrokken. Op 't
gemak, de eerste mijlen van de 3000 die nog volgen. De
Tangaroa en de Flash V zijn al in de voormiddag
vertrokken, we maken ons dus geen illusies om hen nog
tegen te komen. Het was aangenaam zeilen op een vlakke
zee. We hebben geen elektronische zeekaarten voor het
gebied van Panama tot Frans Polynesie en het was geestig
om nog eens op papieren kaart te navigeren, met passer en
plotter, tussen de eilanden van de Galapagosarchipel. Het
deed me denken aan onze tochten op de Noordzee met de
Louanne, ons vorig bootje. Toen we ten zuiden van Santa
Cruz passeerden, kregen we de Elena aan de lijn. Ze lagen
20 mijl voor ons. Grappig hoe je elkaar toevallig weer
treft, niet ver van elkaar. Bij het vallen van de nacht,
viel ook de wind weg en hebben we de motor aangezet. Pas
14 uur later ging hij terug uit. De nacht was rustig, mits
het motorgeronk.

Vrijdag 16 april 2010 - Dag 2

De dag begint al goed: om 11u een tonijn van 4 kilo aan de
lijn. En een half uur later gaat de motor uit. Het leven
aan boord valt goed mee. De golven zijn niet lastig en de
boot maakt ook niet teveel helling. De kinderen spelen
vooral op hun Nintendo of kijken naar filmpjes. Geen last
van zeeziekte. Haïke en ik beginnen een beetje
ingeslingerd te geraken en deze ochtend heb ik voor de
eerste keer 3 uur aan 1 stuk doorgeslapen tijdens Haïkes
wacht. Haïke heeft al twee boeken uitgelezen. We brengen
alle vijf onze pronostiek van aankomst uit en ik bedenk me
nu dat er geen deadline op de pronostiek op de blog staat.
Welnu, bij deze: deadline om pronostiek uit te brengen
wanneer ons anker grond in Frans Polynesië raakt (normaal
gezien Hiva Oa maar in het wedstrijdreglement staat dat de
koersdirectie dat te allen tijde mag veranderen als
daartoe voor hen geldige redenen zijn) is 20 april om
23u59 UTC. Zo.
's Middags eten we brood met tonijnsla (meer beleg dan
brood).
Om 13u kan ik het kortegolf radiocontact tussen Elena en
Tangaroa met mijn wereldontvangertje opvangen. Ze liggen
achter ons! 30 mijl! Hoe hebben we dat gepiept?
Om 15u30 klokken we onze eerste 160 mijl af. Nog 2840 te
gaan. 's Nachts worstelen we met onconstante wind. Nog
geen passaatwind gevonden, we varen wat zuidelijker om hem
te zoeken.
's Avonds eten we pasta met tonijn en tomatensaus.

Zaterdag 17 april 2010 - Dag 3

De dag begint al goed: om 9u een dorade aan de lijn. We
gaan een tijdje stoppen met vissen, want we hebben er
genoeg en we willen het risico niet lopen om ons superaas
te verliezen. Dat superaasje van 9 dollar is nu al
verantwoordelijk voor meer dan 20 kilo vis, sinds Panama
City: twee Sierra Makrelen, drie tonijnen en een dorade!
Hoi hiplahoi!
's Middags eten we vissoep met korstjes.
Om 13u luisteren we het gesprek tussen de Elena en de
Tangaroa nog eens af. Tot onze grote verbazing liggen we
nog steeds 15 mijl voor de Elena. De Elena is een stuk
sneller dan ons en Adam en Leonie zijn twee bijzonder
goeie zeilers, dus het feit dat we ze voor kunnen blijven
geeft ons ego effe een boostje. We verwachten dat ze ons
vannacht zullen inhalen (ze gaan anderhalve knoop
sneller).
De wind is nog steeds bijzonder wisselvallig, en dus ook
onze snelheid. Maar een knoop stroom mee, is leuk. Het is
druilerig weer. Veel regen in de namiddag en we zitten de
hele tijd binnen. Het lijkt wel een Belgische herfst.
Haïke heeft nu al drie boeken uit.
Om 15u30 klokken we onze tweede 24u af, 170 mijl. Tijdens
de oversteek van de Atlantic waren dat afstanden die we
deden op onze beste dagen. Nu hebben we nog niet echt de
indruk dat we heel rap gaan.
Omwille van dat regenweer beslissen we pannenkoeken te
eten. We maken een berg pannenkoeken, want niemand heeft
zin om vanavond vis te eten.
De nacht is ellendig. We hebben een golf binnen gekregen
in onze kajuit omdat ik het raampje na het verluchten was
vergeten te sluiten. Ons bed is nat en dat slaapt niet
fijn. Komt daarbij dat de golven van opzij komen en heel
onregelmatig zijn, wat het leven aan boord oncomfortabel
maakt. Je rolt dus eigenlijk van de ene naar de andere
kant in een nat bed, als je niet van wacht bent. Als je
wel van wacht bent, word je zeiknat omdat het buiten
constant bakken uit de lucht giet, en je moet af en toe
gaan kijken als er geen ander schip afkomt. En als je
binnen zit droog je niet meer op want de
luchtvochtigheidsmeter geeft 90% aan. Er zijn momenten dat
de wind plots wegvalt en de golven het grootzeil geweldig
doen klapperen. Waar is die lekker constante passaat,
zoals we die op de Atlantic hadden, met die brede grote
golven in plaats van dat hutsekluts hier?

Zondag 18 april 2010 - Dag 4

De dag begint niet echt goed. Het is grijs, het regent en
het waait hard. We vliegen vooruit (we doen lang een
gemiddelde van 9 knopen en halen een pieksnelheid van 11,8
knopen!). En dat is wat te hard. Om 10u raakt een grote
golf ons in de flank, net op het moment van een stevige
rukwind. De boot helt helemaal naar stuurboord en de
voorraadkast met onze groenten en de lade met het bestek
vliegen open. De boot ligt vol patatten, tomaten en
ajuinen die heen en weer over de messen en vorken op de
vloer rollen. Argh! Het schuifrek van de voorraadkast is
beschadigd en ik ben twee uur bezig om de schade te
herstellen. We zetten twee reven in het grootzeil en twee
reven in de genua, en nog halen we meer dan 8 knopen. Een
beetje teveel passaat gevonden. En waar is de zon? Het
blijft maar regenen. Ward zegt, omdat we minder energie
moeten verbruiken en de kinderen hun Nintendo's niet meer
kunnen laden: "We hadden beter regenpanelen dan
zonnepanelen gekocht". Nu wel, ja.
De hele dag blijven we binnen, het regent constant.
Volgens de weerberichten zouden we morgen ook nog een hele
dag regen over ons krijgen. We hebben onze koers meer naar
het zuiden gelegd om wat sneller uit die regenzone te
geraken. We willen zon. Energie! 's Middags eten we een
slaatje en de rest van de pannenkoeken, 's avonds eten we
hot dogs. Een dag zonder vis, héhé. Het
namiddagregenprogramma bestaat uit samen naar de tekenfilm
"Horton hears a who" te kijken. We hebben de Elena nog aan
de marifoon, en houden ons bezig met onnozele klap en
zever. We liggen nu 7 mijl van elkaar en we ontdekken dat
onze marifoon een ontvangstprobleem heeft... Wellicht
omdat die onhandige Boobie tussen Panama en Galapagos de
antenne geraakt heeft. No worries, 't is niet dramatisch.
Het is intussen stekedonker, we hebben een reef gestoken
voor de nacht en vliegen nog vooruit aan 9 knopen. Vandaag
hebben we ons 24uursrecord verbroken: 190 mijl. Haike
leest nu 3 boeken terzelfdertijd.