De hele dag draait de motor. Heel weinig wind. We moeten erdoor, door die doldrums om terug wind te vinden. De inschatting is dat we na drie dagen onder motor opnieuw
wind moeten vinden tussen 3° en 5° Noorderbreedte. Het grote voordeel ervan is dat we veel elektriciteit hebben en een hele dag kan gemorst worden met energie. De
koelkasten staan goed hard, alle batterijen worden opgeladen, er draaien continu twee laptops, de kinderen kijken films overdag, de radar staat constant op om de
squalls van ver te kunnen zien afkomen, en wij kunnen tijdens onze nachtwacht ook films kijken terwijl er wat sfeerlicht brandt in de boot. Gezellig.
In totaal hebben we diesel om 5 dagen de motor te laten draaien. De doldrums zullen er dus drie van opeten. Dan hebben we nog twee dagen diesel nodig in geval van
nood, om de batterijen op te laten als de zon het laat afweten of om door de waarschijnlijke windstilte te geraken aan de Azoren ("het hoge drukgebied boven de
Azoren": ik hoor het Armand Pien nog altijd zeggen).
Vanmorgen kregen we bezoek van een grote familie "Fraser's" dolfijnen. We zagen heel jonge babydolfijnen naast de mama meezwemmen terwijl de andere volwassenen wilde
en spectaculaire sprongen maakten. Ze hebben een roze buik en zo konden we ze herkennen. We hebben de boot vertraagd en zijn snel met snorkel en duikbril in het water
gesprongen om ze onder water in actie te zien. Ze waren niet zo nieuwsgierig als de 'melon headed whales' waar we ooit mee gezwommen hebben, en na een minuut of tien
waren ze vertrokken. Dolfijnen ontmoeten blijft toch iets speciaals. In onze dolfijngids staat dat tot begin de jaren '70 de Fraser's dolfijnen nog nooit levend
gezien werden. Sinds dan worden ze geregeld gezien. Ze leven diep in zee, in warme tropische wateren. Ze worden zelden gezien bij de kust.
Na het zwemmen met de dolfijnen kwam er een squall aanzetten. Perfecte timing dus voor een regendouche in de kuip en om zo al het zout water weg te spoelen.
's Middags eten we Wahoo (uit het diepvriesvak, nog gevangen door Mads bij Ascension). Het vissen is dramatisch aan het worden. Al zes dagen zonder vis te vangen en
dat terwijl we er echt op gerekend hadden... Daarnet nog eens van kunstaas gewisseld. Misschien meer geluk nu. Als we er nu eentje vangen mag het een joekel zijn want
één van de twee vriesvakjes is al leeg. Ook de andere boten die onderweg zijn naar de Azoren en waarmee we e-mailcontact onderhouden, klagen erover dat ze geen vis
vangen... Nog een kleine week en dat andere vriesvakje zal ook leeg zijn. Als er niks gevangen wordt zal het maar een saai menu worden voor de laatste twee weken van
onze tocht... En 'for the record': het ontbijt bestond uit bananen, het vieruurtje uit een bananenmilkshake en het avondmaal uit een slaatje met brood. Niemand wou
nog een banaan op z'n boterham.
Net opgeschrikt door het plots opduiken van een schip, zes mijl voor ons. Djiezes. Als je al een week geen ander schip meer gezien hebt, denk je dat je alleen op de
wereld bent. Het is een vrachtschip, de Vega Star, onderweg naar Argentinië. Met het binnenvaren van de Noordelijke Atlantic zullen we meer en meer verkeer zien en
vaker shipping routes kruisen. Vanaf nu hebben we onze wachten terug verscherpt. Elke 15 minuten 360° rondkijken.
Nu we in een andere oceaan terecht gekomen zijn, kunnen we, wat ons betreft, besluiten dat de Zuidelijke Atlantische oceaan veruit de heerlijkste oceaan is om op te
zeilen. De afstanden zijn wel groot (weinig eilanden/tussenstops: ZA, Namibië, St Helena en Ascension), maar wat een fantastische zeilcondities: een perfecte en
stabiele wind en een rustige zee. In de Zuid Atlantic komen trouwens nooit cyclonen of orkanen voor. Uiterst uitstekende condities voor zeilers, dus.
Goed, genoeg voor nu. Tijd om eens buiten te gaan kijken.
Situatie 4/10/2012 20:24
Pos: 002 14.899 N 024 17.042 W
COG: 320 Deg
SOG: 5.87 Kts
Wind: 0-5 Kts VAR
Motoring
Geen opmerkingen:
Een reactie posten