Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Een tankstation in de Atlantic...

Maandag 30 april, dag 26

Vanmorgen leek het weer een dagje Tantalus kwelling te worden. De
voorspelde milde wind was natuurlijk een stuk sterker, opnieuw recht uit
Horta. Het lijkt alsof Horta ons niet wilt. We hebben het merendeel van de
dag tegen wind en golven opgebokst tegen een deprimerend tempo van nog geen
vier knopen. Om gek van te worden. We zagen onze vermoedelijke aankomsttijd
opschuiven naar de avond, dan de nacht, en zelfs even tot woensdag.

Maar! Ja, er is een maar! In de late namiddag is de wind gaan vallen en nu
doen we een onwaarschijnlijke 4,7 knopen. De moraal is exponentieel
gestegen (op het manische af) want het zou wel een kunnen dat we rond 16u
in Horta zullen binnenvaren. Ik vrees dat kort daarna er een piek in het
waterverbruik zal zijn omdat we met z'n allen uren zullen gaan douchen. En
nadien gaan we ons een kromte feesten in de zo beroemde en alom geprezen
Peter's Bar (Café Sport). Er zal misschien ook wel een kleine piek in
bierconsumptie zijn...

Vandaag zijn we ook gestopt in een tankstation. Enfin, we zijn erin
geslaagd om 40 liter diesel van Imagine op onze boot te krijgen. Spannende
missie, maar het is goed gelukt. Imagine liet twee keer een container met
20 liter diesel aan een touw het water in, wij kwamen dan aangevaren langs
achter, pikten het touw op en trokken de container aan boord. Klinkt als
een fluitje van een cent, maar op een woelige oceaan is dat best wel een
spectaculair gebeuren. Het was leuk om te doen ook en het deed de dag een
stuk sneller passeren. Het goeie nieuws is ook dat we nu voldoende diesel
hebben om Faial te bereiken en ik niet telkens opnieuw een hartaanval moet
doen als ik het metertje bekijk.

OK, we gaan nu hopelijk genieten van onze laatste nacht op deze passage.

4/30/2012 20:00:02 utc 037 36.907 N 030 09.717 W 51 Deg 4.79 Kts

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren.

Zondag 29 april 2012, dag 25

Niet veel speciaals te melden vandaag. We motorzeilen richting Horta. Nog steeds
in een witte armada met Go Beyond en Imagine. Er wordt vaak overlegd over hoe
het
snelste in Horta te geraken. Alle drie zijn we dik klaar met deze overdreven
lange oversteek. We dromen van cheeseburgers met frieten en meters bier.

Als wiskunde een schooltrauma is, sla deze paragraaf dan maar over. Vanmorgen
nog eens driehoeksmeetkunde opgefrist, om de snelste manier te berekenen om in
Horta te
geraken (en de twee andere boten van mijn strategie om iets lager te gaan varen
te overtuigen). Het is namelijk zo dat we wind bijna rechtstreeks uit Horta komt
en we
heel scherp varen. Dat maakt dat we niet veel extra snelheid uit onze zeilen
halen. Als we nu hoek van een aantal graden maken (afvallen) zodat de zeilen
toch wat
meer wind vangen en we meer snelheid maken, moeten we kunnen berekenen of we dan
sneller in Horta geraken of niet, ondanks het feit dat we een iets langere weg
afleggen (want we mikken plots lager dan Horta). Om dat te weten hebben we onze
vriend 'cosinus' nodig. Stel dat, als we recht naar Horta varen, we een snelheid
halen
van 4 knopen. Als we echter 15 graden afvallen doen we een snelheid van 4,7
knopen (omdat de wind iets beter in de zeilen valt). In het eerste geval, recht
naar
Horta, maken we een hoek van 0° tov de kortste lijn. In het tweede geval maken
we een hoek van 15° tov de kortste lijn. De cosinus van 0° is 1. Dat moet je
vermenigvuldigen met de snelheid. cos (0) * 4 is 4. Die 4 moet je vergelijken
met de cosinus van 15, vermenigvuldigd met de snelheid die je dan zou maken (4,7
knopen): cos (15) * 4,7 is 0,97 * 4,7 is 4,54. Die 4,54 is de snelheid (vmg of
velocity made good in het zeilersjargon) die je maakt naar Horta. Die is dus
beter dan
de 4 als je recht naar Horta zou sturen, dus is het beter om 15 graden af te
vallen. Als je bijvoorbeeld 35 graden zou afvallen en je maakt een snelheid van
4,7
knopen zou dat betekenen: cos (35) * 4,7 is 3,85. Dat is slechter dan recht naar
Horta te gaan, dus doe je dat beter niet. Enfin, zo passeren de dagen hier. Het
kon
de twee andere boten geen rekker schelen hoe ik het berekend had, en ze waren
snel overtuigd.

Haïke heeft haar 25ste boek uitgelezen terwijl ze ondertussen de boot wat
gekuist, de kinderen les gegeven en koekjes gebakken heeft. Het metertje van de
diesel gaat
rustig naar beneden en houden we nauwlettend (en angstvallig) in het oog. Ons
waterverbruik is onder controle, en het eten valt goed mee. Vanmiddag in plaats
van
Wahoo met rijst en een blik gemengde groenten hebben we Wahoosoep gemaakt met
gemengde groenten. Lekker.

Ondertussen hebben we het goede nieuws ontvangen dat ze bij de Blauwe Pinquin
hun genua hebben kunnen herstellen. Met nog 700 mijl voor de boeg was dat erg
belangrijk
voor hen (anders zouden ze wellicht nog meer dan twee weken op zee rondzwalpen).
Wij hebben nu minder dan 200 mijl te gaan en denken op dinsdag 1 mei toe te
komen. We
hebben een pronostiekje gezet over het moment van aankomst:
Flor: 12:00
Sepke: 15:30
Mads: 16:00
Martyn: 16:47
Ward: 17:00
Elin: 17:15
Willem: 17:30
Haike: 18:00
De drie die het dichtst zijn worden door de vijf verliezers getrakteerd. Maar
winnen zal ons worst wezen, want iedereen van de pronostiek hoopt dat Flor wint.

Het begint avond te worden en er komt een familie dolfijnen (spotted dolphins)
ons groeten en wat show geven. We mogen graag geloven dat het geluk brengt.

29/04/2012 18:20:32 utc 036 23.552 N 031 32.779 W 62 Deg 4.47 Kts

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Gescheurde genuas, motorgespin en 30000 mijl...

Zaterdag 28 april 2012, dag 24

Blijkt nu dat het front dat ons gepasseerd is een ware genua verslindende storm is geweest. Een uur nadat onze genua gescheurd werd in een squall, gebeurde hetzelfde
met de genua van Go Beyond. Vandaag horen we dat onze vrienden van de Blauwe Pinquin hetzelfde ongeluk toebedeeld werden. Ook hun genua is gescheurd, in datzelfde
front dat verder zuidelijk was afgezakt. Niet normaal.

De zeilmaker van Horta gaat binnenkort met een cabrio in de Azoren rondracen, nadat we daar allemaal onze zeilen hebben laten herstellen.

De hele nacht hebben we traagjes recht naar het noorden kunnen verder zeilen. Het was een verademing om terug wat blauwe lucht te zien bij het opkomen van de zon. Wat
later die ochtend zwakte de wind af tot minder dan tien knopen en hebben we beslist om de motor aan te zetten en recht richting Horta te varen, tegen de wind in. We
gaan aan een slakkengangetje van vier knopen vooruit, maar het is fijn om recht naar de bestemming te sturen.

Het begint op een paar vlakken een beetje spannend te worden aan boord. Eerst en vooral onze watervoorraad. We hebben een nog strenger rantsoen gezet op het water.
Ons wassen is er de volgende drie dagen niet meer bij. We zullen lekker stinken als we in Horta aankomen. Het tweede wat nijpt is de dieselvoorraad. Moeilijk om
precies te berekenen, maar we hebben wellicht maar net genoeg om de haven van Horta te bereiken. De motor draait op het meest economische toerental (1500 rpm). Hoe
dichter we komen, hoe beter we zullen kunnen inschatten of we er zullen geraken of niet. En het derde dreigend tekort is onze voedselvoorraad. Enfin, dat is niet zo
dramatisch gesteld, we zullen niet verhongeren, maar we hebben nog drie hoofdmaaltijden met weinig variatie (wahoo met rijst en een blik boontjes, wahoo met rijst en
een blik erwtjes en wahoo met rijst en een blik gemengde groenten). Wat een geluk dat we die reuzewahoo gevangen hebben!

Met de moraal is het een stuk beter gesteld dan gisteren. We zaten er wat door. Nu de condities een stuk rustiger zijn, de zee wat vlakker wordt en de motor rustig
verder spint, kunnen we wat slaap inhalen. We gaan nog uitgerust zijn als we in Horta aankomen. Het zal vreemd zijn om opnieuw voet op vaste grond te zetten, we
zitten nu al bijna een week langer op zee dan we ooit gedaan hebben. Gisteren zat ik naar een film te kijken (bijzonder goeie: 'Something's gotta give' met Jack
Nicholson en Diane Keaton) en Diane Keaton zet op een gegeven moment twee koffies op het keukenaanrecht. In een reflex sprong ik plots recht om die koffies vast te
houden, dat ze niet zouden vallen door de deining. Weird shit.

Ah, en er is reden tot een vreugdedansje. We hebben vandaag 30,000 zeemijl op de teller sinds ons vertrek in Nieuwpoort. Nu nog 280 mijl naar Horta.

4/28/2012 7:17:40 PM 035 30.772 N 033 09.231 W 50 Deg 3.99 Kts


Met Blauwe Pinquin zijn we al een tijdje bezig met de Atlantic Lymerick Competition. We mailen elkaar ermee. Dit is onze inzending van vandaag:

Een slimme zeilmaker in Horta
Bestelde een cabrio Alfa
Vier boten door een front
dat klonk hem heel gezond
voor zijn zaak met rink'lende kassa.

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Het front en toch niet zo OK.

Donderdag 26 april 2012, dag 22

Om kwart over drie in de nacht is het front bij ons toegekomen. Grote dikke zwarte dreigende wolken, striemende regen, harde wind. Geen ster te zien. Alles was donker
en dreigend. Vanaf dan tot kwart over zes veel regen en harde wind. Gelukkig geen onweer. Het vervelende was dat we net niet genoeg snelheid konden maken met onze
stormfok en het derde rif in het grootzeil om scherp genoeg aan de wind te blijven. Die stormfok moest dus naar beneden in een pikdonkere nacht. Mestnat en ijskoud
was ik toen ik terug kwam van de stormfokexpeditie, vooraan op het dek. Het heeft nadien uren geduurd om handen en voeten terug een aanvaardbare lichaamstemperatuur
te krijgen. Maar het zeilen ging een stuk beter met een tot het derde rif uitgerolde genua.

Om kwart over negen in de ochtend klaarde het wat uit, maar de wind bleef bijzonder stevig doorblazen. De boot bleef maar hard tegen de golven inslaan en de condities
waren oncomfortabel... De zeilen die nu al drie weken open staan, moeten vaak gereefd worden en zien af.

We hebben het gezellig gemaakt binnen. We hebben van de tafel in de living een groot bed gemaakt. De kinderen mogen continu op hun nintendo spelen, dat ze wat
afgeleid zijn. En dat lukt bijzonder goed. Ze spelen nu een spelletje waarbij de drie nintendo's aan elkaar gekoppeld zijn en ze elkaar moeten doodschieten. Ze liggen
vaak te gieren van 't lachen als ze elkaar doen verschieten... Ik denk dat ze soms niet beseffen dat ze op zee zitten.

We hadden eerder al kamers geruild met Sepke. Ze vliegt af en toe gewichtsloos door de kamer vooraan, nu. Het werd te zwaar voor Haike en ik om daar te slapen. We
hebben al meer dan drie weken geen drie uur na elkaar geslapen door het wachtlopen, dus als je dan nog eens slecht slaapt is dat helemaal moordend. In de kamer
achteraan in de boot is er minder gebeuk en gewiebel. Wij slapen dus wat beter, maar Sepke is vaak wakker 's nachts. Ze klaagt niet. 't Is nog een toffe.

De rest van de ochtend trekt het zeilen op niks. Het is echt door dat front sukkelen. Het vervelende is dat we 25 knopen wind hebben, recht uit de richting van Horta,
waar we heen moeten. We konden maar geen terrein boeken. Geen mijl dichter kwamen we bij Horta, hoe hard we ook aan het zeilen waren en hoe ruig het eraan
toeging. Gisterenmiddag hebben we besloten dat gevecht tijdelijk op te geven, en zijn we gaan bijliggen (de boot stilleggen, met de neus min of meer tegen de wind).

Het maakte geen verschil: hard tegen de wind vechten of bijliggen, in het aantal mijlen dichter komen (eigenlijk verlijeren en verderaf geraken) naar Horta. Bijliggen
was opmerkelijk comfortabeler dan zeilen. Martyn is bijzonder blij mee te kunnen varen en houdt zijn kwek niet op de vhf, veelal met zijn grappig commentaar. Goed
voor de moraal want psychologisch is het geweldig vermoeiend om op het einde van zo'n lange trip nog zwaar weer tegen te hebben en geen meter vooruitgang te boeken.

Vrijdag 27 april 2012, dag 23 - miserie

Middernacht zetten we de zeilen weer bij en laten we het comfortabele bijliggen voor wat het is. Het eerste stuk van de nacht valt mee, het gaat vlot en we hebben een
betere hoek naar de bestemming. Maar dan slaat miserie toe. Bij een van de vele squalls scheurt de genua. Een grote scheur in het achterlijk van anderhalve meter. Dit
is geweldig vervelend op 400 mijl van Horta. Vanaf morgen worden er lichte winden voorspeld en dan is dat zeil net noodzakelijk om vooruitgang te maken... Gehavende
genua is nu opgerold en we hebben de kotterfok gehesen. Het vervelende daaraan is dat het niet te reven is (naar beneden halen is enig optie) en in dit weer met al
die squalls is dat geweldig lastig. In het licht weer zal die ook te klein zijn...

Die genua gaan we vandaag niet hersteld krijgen, en waarschijnlijk is de scheur te groot om zelf te herstellen.

Gehavend en gehandicapt sukkelen we verder naar Horta. Man, man, man. 't Is wel geweest. Het bobijntje geraakt op.

4/27/2012 12:01:31 PM 033 27.003 N 033 35.311 W 1 Deg 6.27 Kts
Nog 400 mijl naar Horta (+/- 4 dagen in dit weer)

Alles OK

Alles is OK, de storm is gepasseerd en alles is iets rustiger aan het
worden. Blog volgt later vandaag.

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Dag 21

Woensdag 25 april 2012, dag 21

Een leuke dag op zee vandaag. Zachte wind, vlakke zee, volle zon... Een
typische "stilte-voor-de-storm-dag".

We varen nu samen met Martyn van Imagine en Go Beyond. Een Armada van drie,
onderweg om Horta te veroveren.

Verder zijn we klaar voor dat front. Het zou rond 6u morgenochtend moeten
toeslaan. De laatste weerberichten tonen aan dat het front een beetje
gekalmeerd is, dus het zal wellicht niet zo'n verschrikkelijke storm zijn
die we op ons dag gaan krijgen, zoals eerst gevreesd. Het derde rif zit
al in het grootzeil en de stormfok is gehesen. Ik denk dat we met een
kanon een mug te lijf zullen gaan. Laten we hopen dat het zo is en niet
omgekeerd.

De wind zal eigenlijk wel meevallen. De golven zouden naar 3 meter gaan.
Het enige risico is een onweer met bliksem. Straks gaan de
satelliettelefoon, de laptop en een handheld gps in de oven.

Net voor ik de motor even wilde starten ontdekte ik dat we een lang touw
achter onze boot aan het slepen waren. Het touw was in onze schroef
gedraaid. Toen ik in het water sprong met snorkel en een mes deed ik de
shock van m'n leven. Koud! Getver! Zo koud dat m'n adem stokte. Een paar
keer duiken naar de schroef en toen kreeg ik dat touw eindelijk losgesneden
en ontward uit de schroef. Wellicht een touw van een vissersboot. Het ligt
nu in onze vuilzak te stinken.

Enfin, we gaan een spannend nachtje in. Tot morgen.

4/25/2012 5:53:31 PM 031 30.354 N 032 51.057 W 344 Deg 5.11 Kts

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Dag 20.

Dinsdag 24 april 2012, dag 20

Bij het ondergaan van de zon zien we een onwaarschijnlijke horizon rondomrond met veel verschillende types wolken. Hoge schapenwolkjes, squalls, aambeelden, dikke
cumuluswolken: de hele mikmak is van de partij. Een student weerkunde zou aan dit ene beeld wellicht genoeg hebben om een verhandeling van 253 bladzijden te
schrijven.

Een uur geleden werden we ook nog eens getrakteerd op een prachtige, volledige regenboog. Brengt geluk, zeggen ze.

Maar het is echt zienderogen kouder aan het worden. We zijn verder uit ons zomers klimaat aan het varen, de tropische gordel dicht bij de evenaar waar we nu bijna 3
jaar lang in geleefd hebben. Het zou 's nachts zelfs 14 graden kunnen zijn in Horta. We zullen in shock gaan! Ondertussen hebben we ook de warme zeilkledij boven
gehaald om tijdens de nachten en de komende storm aan te trekken als we buiten moeten...

Na 20 dagen begint een mens vreemde dingen te doen om zich bezig te houden. Er zit telkens veel 'berekenen' bij. Bijvoorbeeld: berekenen hoeveel geld we zullen
uitgespaard hebben omdat we een maand niks hebben kunnen uitgeven. Berekenen hoeveel alcohol een mens binnen heeft als hij in Horta één pint zou drinken voor elke dag
dat hij op zee gezeten heeft. Berekenen tot op een halve mijl waar we over drie uur zullen zijn. Berekenen waar we over vier dagen zullen zijn, rekening houdend met
het veranderen van de wind en het doorkomen van dat koufront. Berekenen hoeveel uren of mijlen we nog kunnen doen met de rest van de fuel. Berekenen hoeveel uren of
mijlen we nog kunnen doen met de rest van de fuel, als er 1 van de 3 containers van dek zou gespoeld worden. Berekenen hoeveel tijd het in beslag zal nemen om de uv-
strip van onze genua met de hand opnieuw vast te naaien als je 15 centimeter per uur zou naaien. Berekenen hoe lang je twee computers, een Ipad en drie Nintendo's kan
opladen met een volle batterijbank van 400 ampere als je niet onder de 83% wilt gaan. Berekenen hoeveel kilobytes een letter in een mail is en hoe lang het duurt om
dat gemiddeld per satphone door te sturen... Berekenen hoe lang het nog zal duren vooraleer we basilicum kunnen oogsten van het plantje dat Sepke 20 dagen geleden
geplant heeft en nu 5 cm hoog gegroeid is...

Maar er zitten ook 'niet-berekeningen' in het passeren van tijd. Dilemma's zijn ook leuke tijdsverslinders. Bijvoorbeeld: stel dat als we aankomen een man op de kade
staat te wachten die zegt: "hoeveel vraag je om mijn jacht vanaf nu onmiddellijk van Ascension naar de Azoren te varen, zonder dat je hier eerst een cheeseburger en
een pint mag hebben". Of: "stel dat je nu een winkeltje tegenkomt midden op zee waar ze alles hebben, wat zou je dan kopen als je maar 5 euro mag besteden"... enz...

Bon, we kunnen dus begrijpen waarom solozeilers na lange tijd op zee soms zot worden.

Over solozeilers gesproken, we hebben net Martyn van Imagine bijgehaald. Hij is dolgelukkig dat hij nu niet alleen door dat front moet en we binnen radiobereik varen.
Hij is intussen 23 dagen alleen op zee en is nu geweldig gelukkig dat hij met iemand kan praten. Ook goed voor onze satelliettelefoonrekening want hij stuurde me
bijna 10 mails per dag naarmate we dichter bij hem kwamen, opdat we hem niet zouden missen. Hij kan eindelijk wat langer aan één stuk slapen vannacht, terwijl we voor
hem zullen uitkijken.

Morgen hebben we nog een redelijk kalme dag tot wanneer dat front ons zal aanvallen. Het zou allemaal iets beter moeten meevallen dan de voorbije dagen voorspeld
volgens onze walkapitein en rots in de branding die ons elke dag een fantastsiche update geeft. Wel, we hopen dat het inderdaad iets milder zal zijn. En we hopen dat
we tegen volgende week maandag of dinsdag in Horta aan wal kunnen gaan, in de hoop dat daar geen mannetje staat wiens jacht nog in Ascension ligt.

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Extra time.

Maandag 23 april 2012, dag 19

Het is een trage dag vandaag. We laten de zeilen redelijk gereefd staan
omdat de ene na de andere squall passeert. Van al het reven de laatste
dagen zijn mijn handen bedekt met zo'n dikke eeltlaag dat je ze als
groentensnijplank kan gebruiken.

Verder was het bezorgd afwachten op nieuws van m'n moeder. Ze heeft een
kleine ingreep achter de rug en alles is OK. Overmorgen mag ze het
ziekenhuis wellicht verlaten. Een grote opluchting hier.

Ook hebben we het weerbericht en de komst van die storm onder de loep
genomen. We blijven er zo lang mogelijk recht op af gaan, naar het noorden,
en als de noordewinden beginnen in te slaan, gaan we een bocht maken naar
het westen. Het zou twee dagen hevig zijn, daarna kunnen we opnieuw
richting Horta draaien.

Die storm zal ons wellicht twee dagen langer op zee houden, dus dat wil
zeggen dat we nu nog een week voor de boeg hebben. Op die twee exta dagen
zal het nu ook niet meer komen en gelukkig hebben we genoeg vis.

4/24/2012 9:00 AM
Position: 029 00.376 N 032 23.410 W
COG: 10 Deg
SOG: 6.02 Kts
Squalls

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Storm op komst...

Zondag 22 april 2012, dag 18

Achttien dagen. Dat is het langste dat we ooit aan één stuk gezeild hebben. De
oversteek van de Atlantic, van Gran Canaria naar St Lucia (2700 mijl), hebben we
in 17
dagen gedaan en de oversteek van de Pacific, van de Galapagos Eilanden naar de
Markiezen (2900 mijl), hebben we in 18 dagen gedaan. En nu, op deze nog langere
oversteek van ruim 3200 mijl gaan we het record ruimschoots 'verbeteren'. Het
grote verschil tussen deze oversteek met die twee andere is dat die twee andere
een
makkie zijn wat betreft zeilcondities: doorgaans heb je bij die oversteken de
wind pal vanachter. Maar op dit tochtje heb je de wind in een scherpe hoek en
dat zorgt
voor heel wat minder comfortabele condities tijdens een langere periode... Maar
we gaan niet zagen. De voorbije nacht was het leuk varen. Geen squalls, lekker
windje,
niet te sterk, niet te zacht, en geen te grote golven.

Van hier tot aan de Azoren rest ons nu nog 900 mijl in vogelvlucht (2300 mijl
hebben we nu afgelegd): aan deze scherpe koers ten opzichte van de wind is dat
nog een
week zeilen. "Ah! nog een weekje! Yes!", denkt een mens dan, "zondag zit ik een
pint te drinken in Café Sport in Horta"...

Dat is dus de theorie. Nu komt het weer in de praktijk een beetje met onze
voeten spelen. Vanaf woensdag verdwijnt het o zo stabiele
hogedrukgebied boven de Azoren opeens, en komt er een koudfront het gebied
verstoren. We krijgen dan stormwind uit het noorden, dus pal op kop. We mogen
golven van
6 meter verwachten. Voor zondag de Azoren halen, kunnen we nu al op onze buik
schrijven. De grillen van moeder natuur lijken soms meer op het pestgedrag van
puber
natuur.

Vandaag is het 'strategiedag'. We gaan uitdokteren met alle beschikbare
weersvoorspellingen wat onze beste strategie is om de Azoren te bereiken. Een
paar mogelijke
scenario's:
- We zeilen verder pal noord, tot we wind tegen ons krijgen en dan maken we een
grote boog naar het westen, dan naar het noorden en dan terug, ter hoogte van de
Azoren, naar het oosten. Eventueel landfall op Flores ipv Horta. Een grote toer
die vier of vijf dagen extra betekent en het is niet zeker wat het weer daar op
het
einde zal doen.
- We varen recht op ons doel af en vanaf de noordenwinden beginnen, gaan we
"bijliggen". Dat wil zeggen de boot stilleggen en wachten tot de storm is
overgewaaid. Ook
hier zal dat vier of vijf dagen extra betekenen. En hopelijk is het na die storm
mogelijk op Horta te bezeilen. Een passievere optie, dus.
- We varen nog tot woensdag verder naar het noorden en als die noordenwinden
inslaan, draaien we naar het oosten en wijken we uit naar Madeira om het
stormweer te
ontwijken. Van die laatste strategie krijg ik buikpijn want er komen vrienden op
bezoek in de Azoren...
Sowieso hebben we nog twee dagen om finaal te beslissen en te hopen dat het
weerbeeld nog veranderd. Maar we zijn erop voorbereid dat we wellicht nog
anderhalve week
te varen hebben tot we aan land kunnen.

Terwijl ik dit allemaal zit te tikken, krijgen we een telefoontje van mijn vader
en krijgen we te horen dat mijn moeder in het ziekenhuis is opgenomen en moet
geopereerd worden. Mijn vader verzekert ons dat het allemaal wel goed komt, maar
we zijn hier ontzettend geschrokken en volledig van onze melk. Wat zijn we plots
ver
van huis. We branden nu een kaarsje voor Oma.

4/22/2012 12:00 utc
Pos: 025 06.472 N 033 15.125 W
COG: 5 Deg
SOG: 5.99 Kts
Wind: 15 Kts 80°
Squalls and windshifts

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Rond, wahoo en KKK

Zaterdag 21 april 2012, dag 17

Gisterenavond zijn we dus onze track gekruist toen we naar de Carieb
voeren, de circumnavigatie is compleet! Ik heb eens goed rondgekeken op dat
kruispunt en ik moet zeggen: het zag er nog precies hetzelfde uit als drie
jaar geleden. Niet veel veranderd hier in die tijd...

Straks varen we over de Kreeftskeerkring en zijn we opnieuw uit de
tropische gordel. Anoniem zat dus het dichtst bij het juiste antwoord op
het quizje. Ik vrees dat er meer dan 1 anomieme de fles wijn zal komen
claimen op het aankomstfeestje...

Ah, en gisterennamiddag een hele namiddag in de weer geweest met de
gigantische wahoo die we gevangen hebben (anderhalve meter!!!). Het
beest naar de eeuwige jachtvelden krijgen was al een bijzondere uitdaging.
Wat een survivor. Uiteindelijk hebben we er een halve liter gin ingekapt.
Zo'n enorme vis fileren terwijl de boot heftig tekeer gaat op 45° is niet
evident. Gelukkig ligt nu meer dan 10 kilo wahoofilets in de koelkast en in
de vriesvakjes. De stress dat we niet genoeg eten zouden hebben is nu weg.
Héhé.

Maar ik heb weer iets anders gevonden om me zorgen over te maken. Het weer
als we dichter komen bij de Azoren... Volgens de Noorse weerman van Mads
zit er een koufront aan te komen vanaf woensdag en zal een stevige
noordenwind over ons heen jagen tot het volgende weekend... Oh boy! Hij
raadt aan om nu een koers aan te houden pal naar het noorden (geen veld
winnen naar het oosten), om als woensdag die noordenwind van 20-28 Kts (!!)
op onze neus begint te blazen, we dan overstag kunnen gaan en nog een hoek
hebben om Horta te kunnen bereiken... Ik hoop dat het nog veranderd, die
voorspelling. Anders zal het venijn van deze lange oversteek nog in de
staart zitten.

4/21/2012 12:00 utc
Pos: 022 52.664 N 033 15.418 W
COG: 1 Deg
SOG: 6.22 Kts
Wind: 15 Kts 80°
Waves: 1,5 m 60° 7s
Clouds: 100%
Rain: 0
Baro: 1018

PS: Gelukkige verjaardag, Ilse!

CIRCUMNAVIGATIE COMPLEET !!!

Jawel, 't is gebeurd! We zijn officieel de wereld rond gezeild!

Op 20 april 2012 om 23u24 utc zijn we door onze track gevaren van onze
oversteek tussen de Canarische Eilanden en de Caraiben op het punt 021°43.0
N en 33°16.8 W. We zijn dus de wereld helemaal rondgevaren en terug op
hetzelfde punt terecht gekomen, na exact 1001 dagen.

Deze namiddag trouwens een gigantische wahoo gevangen van anderhalve meter
lang. Hij woog 15 tot 20 kilo. We hebben genoeg vis nu, wellicht zelfs tot
na onze oversteek. In onze frigo ligt nu meer dan 10 kilo met prachtige
wahoofilets. Het feest is dus compleet!

Yeeha!

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Zware klappen

Vrijdag 20 april 2012, dag 16

We hebben een loodzware nacht achter de rug. Het begon om
middernacht. Vanaf dan werden we geteisterd door de ene squall na de
andere. De wind heeft zowat in alle verschillende richtingen geblazen in
alle verschillende sterktes. Het windshiftalarm van de automatische piloot
heeft geen moment gezwegen. In het begin van de nacht waren we nog zo
dapper om te reven in de hevige squalls en de reven er weer uit te halen
als ze voorbij waren, maar halfweg de nacht zaten we stikkapot en lieten we
het allemaal passeren over de volledig gereefde zeilen. Mijn spieren voelen
alsof ik van een week op bodybuilderskamp kom.

Toen de zon opkwam werd het pas zichtbaar hoe dreigend de lucht eruit zag.
Het was nog lang niet gedaan. Squalls 360° rond de boot, overal aan
de horizon. Zoveel hebben we er nog nooit bij elkaar gezien. En ondertussen
blijft dat windshiftalarm maar af gaan. Het heeft geen zin om op het knopje
ervan te gaan duwen omdat het een paar minuten later toch opnieuw begint.
We hebben in alle richtingen gevaren, zelfs bijna terug naar Zuid Afrika op
een moment. Dat komt omdat we op 'windvaanmodus' varen: een bepaalde hoek
ten opzichte van de windrichting. In ons geval is dat 55° tov de wind. En
als de wind dus naar alle richtingen draait, draait de boot vrolijk (mja,
vrolijk?) mee. Zovoorkomen we klapgijpen en overstagmanoeuvres en sparen we
het materiaal van hevige schokken.

Het is nochtans een van de heuglijkste dagen van onze wereldreis vandaag!
Jamehoela!
Vanavond kruisen we ons pad van toen we eind 2009 van de Canarische
Eilanden naar de Caribean overstaken. We zullen dus voor het eerst op
dezelfde plaats zijn waar we al geweest zijn, en dus officieel onze
circumnavigatie gemaakt hebben. We hopen eigenlijk op een beetje mildheid
van moeder natuur, zodat we het wel hevig kunnen vieren, maar liever niet
in te hevige omstandigheden...

Enfin, maar zover is het nog niet. We moeten hier nog een dag tussen
squalls fietsen. Misschien lukt het zelfs om wat water op te vangen want we
zijn door de helft van onze watervoorraad.

Later een update, als we volledig rond zijn.

4/20/2012 12:00 utc
Pos: 020 40 N 033 11 W
COG: 330° to 10°
SOG: 1,5 to 7,5 Kts
Wind: 5 to 30 Kts 350° - 90°
Waves: 1,5 - 2 m
Clouds: 75%
Squalls: yep

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. 1000 Dagen

Donderdag 19 april 2012:
- dag 15 van deze oversteek
- dag 1000 van deze wereldreis

Nog te gaan:
- 10 dagen op deze oversteek
- 100 dagen op deze wereldreis

Gisterenavond opnieuw een vis (dorade) aan de lijn gehad. Maar het beestje
was nog te jong om in de pan te hakken en we hebben het laten gaan.

's Nachts navigeren gaat perfect op de sterren. Het is nieuwe maan en
dus goed donker. Recht voor ons de Grote Beer die naar de Poolster wijst,
recht achter ons het Zuiderkruis dat nog zichtbaar is boven de evenaar. Zo
gaan we recht naar het Noorden. Geen kompas nodig hier.

De dagen beginnen een beetje op elkaar te lijken en deze overtocht voelt
(nog) lang aan. Hoogtepunten zijn meestal het binnenhalen van de mailtjes,
het plotten van de posities van de andere boten die onderweg zijn, het
middagmaal, het quizmoment met Go Beyond en het weerbericht ontvangen en
analyseren. Punt is te vermijden erover na te denken dat het nog tien dagen
varen is. Dat is met het tikken van de vorige zin nu even dik mislukt.

We vieren de duizend dagen met kip, puree en appelmoes. En we maken deze
namiddag een berg popcorn (met curry !).

Morgen wordt opnieuw een mijlpaal afgevinkt.

4/19/2012 12:00 utc
Pos: 018 33.600 N 032 59.011 W
COG: 355°
SOG: 6 Kts
Wind: 17 Kts ENE
Waves: 2 m from 50°
Clouds: 75%
Rain: 0
Baro: 1017
1200+ miles to go to Horta

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Vis!

Woensdag 18 april 2012, dag 14

Eindelijk! De eerste vis is binnen. Gisteren om 17u werd hard aan de lijn getrokken. Een dorade, een mannetje, hard spartelend en vechtend om terug vrij te geraken.
Aan de andere kant van de lijn: een mens, een mannetje, hard spartelend en vechtend om iets vers op het menu te kunnen zetten. Wat een heerlijke opluchting als die
vis binnen getrokken was. Onwaarschijnlijk hoe mooi de fel blauwe en groene kleuren van een Mahi Mahi zijn, zeker als ze nog vol adrenaline zitten na zo'n gevecht.
Het moment dat ze doodgemaakt worden, vervaagt de kleur onmiddellijk en worden ze flets. Nu niet iets waar we lang over zitten tobben hebben: het volgende moment van
adoratie komt er niet lang na: het moment waarop de prachtige doradefilets in een ziploczakje gaan. En wacht tot ze in de pan gaan. Jahaaa!

Vannacht lag het cargoschip Cape Asia een hele tijd op aanvaringskoers. Het was onderweg naar Rotterdam en de kortste weg daarheen was recht over ons. Na
marifooncontact ontdekte de vriendelijke Aziatische kapitein ons op zijn radar en was zo sympathiek om zijn koers te verleggen en achter ons door te varen.

We kunnen eindelijk quasi pal naar het noorden sturen. Het is beuken tegen de golven in. Geregeld wordt het hele dek
overspoeld door een golf. Vannacht hadden we veel wind (20-25 knopen), nu is het weer iets beter.

Vandaag hebben we dus Mahi Mahi gegeten, gemarineerd in Kecap Manis met rijst en provencaalse saus. Overheerlijke overvloed.
Vanavond eten we Mahi Mahi. En als tussendoortjes waarschijnlijk Mahi Mahi. Het was niet zo'n grote, dus na 1 hoofdmaaltijd, een avondmaal en wat tussendoortjes zal
de vis verslonden zijn. We zijn al aan het vissen voor een volgende en er werd al twee keer aan de lijn getrokken, zonder dat ze aan de haak bleven hangen.

4/18/2012 12:00 utc
Pos: 016 13.237 N 032 47.834 W
COG: 3 Deg
SOG: 6.17 Kts
Wind: 18 Kts ENE
Waves: 2 m 55°
Clouds: 95%
Rain: 0,0
Baro: 1017
Nog 1350 mijl tot aan de Azoren...

BREAKING NEWS

We hebben een dorade (Mahi Mahi) gevangen!

Yeeha!

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Halfweg!

Dinsdag 17 april 2012, dag 13

We zijn halfweg. 1600 mijl van de 3200 liggen nu achter ons.

Gisteren een collectief douchemoment gehouden. Eerst vele emmers zeewater over
ons gegoten (het water is al een stuk kouder dan aan de evenaar), ons goed
ingezeept,
opnieuw met zeewater afspoelen en dan een snel spoelingske met zoet water.
Nadien voel je je herboren.

Nieuws van de andere boten onderweg tussen Ascension en de Azoren (we houden
contact per mail):
- Kopernik, het Zwitsers jacht met problemen met de verstaging van hun mast
hebben hun probleem nu zo goed kunnen herstellen dat ze beslist hebben om niet
uit te
wijken naar de Cabo Verde, maar verder te varen naar de Azoren. Ze varen een 150
mijl ten zuidwesten van ons.
- Imagine vaart 100 mijl ten noorden van ons had gisteren een hele dag 25 knopen
wind. Wij hadden een aangename 17 knopen wind. Straf hoe dat op zo'n relatief
korte
afstand anders kan zijn.
- Blauwe Pinquin ligt nu ongeveer 400 mijl ten zuiden van ons, in dat
zeewiergebied. Ook zij vangen maar geen vis. Hebben gisteren een vliegdekschip
gezien dat geen
marifooncontact wilde.
- Moonbeam vaart hier ergens in onze buurt. We kennen ze niet en we zien ze
niet, maar we kregen ze toevallig aan de marifoon. Ze waren druk in de weer een
zeil te
herstellen.
- Jangada, de Franse catamaran, is vertrokken uit de Cabo Verde. Die liggen een
paar honderd mijl noordoost van ons. Die zullen we niet inhalen want die gaan
altijd
erg snel.
- Go Beyond vaart nog altijd binnen zicht. Elke dag lossen we samen de quiz op
die zij per mail toegestuurd krijgen van vrienden en geven ze ons een update van
het
wereld- en Belgisch (!) nieuws. Altijd een moment om naar uit te kijken.
- Thule vaart een heel pak voor ons. Alles goed daar.
- Scampi, een andere Belgische boot, zit in de Cabo Verde. Gaan van daar naar de
Azoren.

We zijn nu ter hoogte van de Cabo Verde. De wind is nu meer naar het oosten
gedraaid, wat goed is voor onze koers: recht naar boven.

Onze grootste zorg op dit moment is vis vangen. We slepen nu een vers fluo groen
met rood kunstaas met dubbele haak achter de boot aan. Misschien werkt dat.

Dramatische ontdekking gedaan. De resterende veertig eieren die netjes omwikkeld
in keukenrol en in een tupperwaredoos zaten zijn allen beschimmeld. We hebben de
vergissing begaan om die tupperwaredoos te sluiten ipv ze op een kier te laten.
De schimmelsmaak is door de schaal tot in de eieren gedrongen. Plots hebben we
nu geen
eieren meer. En er is al niet zo'n overvloed in onze voedselvoorraad... We
zullen scherp staan als we in de Azoren toekomen!

Straks eten we pasta met spinazi en pesto. En om 17u gaan we aperitieven met
hapjes (toastjes met tonijnsla zonder ei en met tonijn uit blik) om onze halfweg
te
vieren.

Haike is aan het slabakken. Ze zit onder haar normale tempo van 1 boek per dag.
Ze heeft nog maar 12 boeken gelezen. Ikzelf zit aan bladzijde 33 van m'n eerste
boek.
Sepke horen noch zien we want die is Harry Potter 7 aan het uitlezen. Af en toe
komt ze als een opgedraaide springveer uit haar kamer geschoten om te zeggen dat
het
boek te spannend is om nog verder te lezen. Vijf minuten later is ze terug aan
het lezen. De jongens hebben hun klakkebuizen herontdekt en hebben de boot tot
oorlogsgebied verklaard. Af en toe val ik dramatisch neer als ik door een kogel
geraakt word, of als ik met m'n blote voeten weer op één van die plastieken
soldaatjes
trap. 't Zijn zware tijden.

Om 12u zal dit onze positie zijn:
013 56 N 032 10 W
COG: 345 Deg
SOG: 6 Kts

Wind: 16 Kts 55-60°
Golven: minder dan 2m 45° 7s
Bewolking: 90%
Neerslag: 0
1014 Hpa

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Waanzin.

Maandag 16 april 2012, dag 12

Gisteren ontvingen we een e-mail van een Zwitsers zeiljacht waar we bevriend mee zijn en dat ook onderweg is naar de Azoren. Ze voeren zo'n 140 mijl ten westen van
ons en stonden op het punt hun mast te verliezen. Een van de stagen aan stuurboord begon los te komen. Dat is de nachtmerrie van zowat elke oceaanzeiler: je mast
verliezen in 'the middle of nowhere'. Je hebt van hieruit nooit genoeg diesel om land te bereiken en de afstand naar het dichtstbijzijnde benedenwindse land, om met
een noodtuig te bereiken, is meer dan 1600 mijl van hier. Dat zou wellicht drie tot vier weken duren om daarheen te sukkelen... Gelukkig hebben ze hun probleem onder
controle kunnen krijgen en hebben ze verstevigingen kunnen aanbrengen. Ze hadden geen assistentie nodig en ze kunnen voorlopig hun tocht naar de Azoren vervolgen.
Fingers crossed.

Ondertussen zijn de condities iets verbeterd. De golven zijn minder venijnig en dat maakt het scherp zeilen iets draaglijker. Het kan ook zijn dat we het allemaal
gewoon worden. Wat we niet gewoon zijn, is dat er zoveel bewolking is en dat de zonnepanelen op het einde van de dag de batterijen niet 100% opgeladen hebben. Dat is
uitzonderlijk. Nu moeten we om de twee dagen de motor een uur of twee laten draaien om alles op te toppen. De temperatuurverschillen op deze tocht zijn ook
opmerkelijk. Van Ascension tot de doldrums werd het steeds maar warmer, rond de evenaar was het bloedheet (32°C, dag en nacht) en nu we de doldrums gepasseerd zijn
wordt het gaandeweg frisser, tot 'koud' tijdens de nacht (ttz 23°C, maar dat is koud omdat we dat niet meer gewoon zijn).

De boot is smerig geworden, buiten. Overal is een laagje Afrikaans woestijnzand op komen te liggen. Straf dat dat woestijnzand zo ver in zee geblazen kan worden.

En dan bleek gisterenavond opeens ons lot te keren. ZZZZZZZ! Er werd hard aan de vislijn getrokken. Dat geluid werkte werkelijk Pavloviaans op m'n speekselklieren. Er
knapte iets in me: ik was geen mens meer maar een meedogenloos bloeddorstig vismonster geworden. Ik zou me moeten beheersen om mijn tanden niet in het lillende vlees
van de nog levende tonijn te zetten... Wat er ook knapte was de vislijn. De vloek die daarop volgde was niet echt een voorbeeld voor de kinderen, die ontgoocheld naar
hun waanzinnige vader met geknapte vislijn stonden te kijken.

4/16/2012 10:00:34 AM 011 39.784 N 031 22.456 W 331 Deg 6.53 Kts
Morgen zijn we halfweg.

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren.

Zondag 15 april 2012, dag 11

De nacht waarop 100 jaar geleden de Titanic zonk, was een ruige nacht. Wind
tussen de 20 en 25 knopen (geeft met onze koers en snelheid op dek een wind
van 25 tot 30 knopen) en korte venijnige golven vooraan op de boeg. Elk
kwartier kwam een grote golf langs die het hele dek overspoelde. Als je
dan toevallig in de kuip staat en je je niet snel kan wegduiken, ben je
kletsnat. De hele nacht lang van dat, onder driedubbel gereefd grootzeil en
driedubbel gereefde genua. Het was heftig.
Vanochtend werd de wind weer wat normaler en hebben we onze koers wat meer
naar het Noorden kunnen leggen. Mooi zo. Langzaam maar zeker komen die
Azoren dichter. Nu ja, nog twee weken.
Vissen bijten nog altijd niet. Bijzonder vreemd. Nog eens van aas veranderd.
Vandaag eten we een pasta voor de verandering.
Situatie om 12u utc:
009 42 N 030 20 W
COG: 345°
SOG: 6 Kts
Wind: 15 Kts 55°

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Miljaar wat is het ver...

Zaterdag 14 april 2012, dag 10

Goed dat die vrijdag de dertiende voorbij is. Ik zat op rampspoed te
wachten en het is gelukkig niet gekomen. Gisteren kotterfok naar beneden
gehaald en opnieuw met furling genua aan het varen: makkelijker om aan te
passen. Ook het 3de rif in het grootzeil gestoken, want het ging er soms heftig aan toe.
Alles is een stuk moeilijker onder deze helling en golven. Eten maken voor vijf personen is een uitputtingsslag. Afwassen is niet evident. Je kan niets laten staan of
het valt om. Wat uitgeschonken wordt om te drinken, moet onmiddellijk opgedronken worden. Wat uitgeschept wordt moet vastgehouden en gegeten worden. Slapen is
moeilijk, ...
Enfin, we zitten dus nog altijd op die boot hier (gisteren zin om eraf te
springen), en we geraken het oncomfortabel leventje al wat gewoner, vandaag.
We zijn ook opnieuw beginnen vissen. Dat wier is eindelijk weg. Er moet dringend iets gevangen worden want de variatie in maaltijden zal binnenkort een beetje
triestig worden. Vandaag eten we, zoals gisteren pasta. Gisteren was dat nog een feestmaal (omdat we 1/3de van de reis afgelegd hebben) met Hottentotbaaikreeftjes,
ananas en zoetzure saus; vandaag is het spartaanse prefab pasta: basilicum/pesto uit een zakje van Knorr.
Ah! Vannacht voor het eerst de Poolster kunnen zien. Het tweede wapenfeit op onze reis (zie quiz van 6 april). Dus tot nu toe in volgorde:
E. de evenaar oversteken
D. opnieuw de poolster zien

En wat nog moet komen:
A. het doorkruisen van onze route naar de Caraiben in 2009 en zo circumnavigatie gedaan hebben door opnieuw op hetzelfde punt te komen
B. 30.000 mijl gevaren hebben
C. de kreeftskeerkring oversteken
F. 1000 dagen onderweg zijn

OK, tijd om de crew te voeieren, vooraleer er muiterij uitbreekt.

Situatie 4/14/2012 12:00:48 utc
Pos: 007 55.723 N 029 06.710 W
COG: 328 Deg
SOG: 5.93 Kts
Wind: 14 Kts NE
Nog 1900 mijl naar de Azoren

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Vrijdag de dertiende.

Het is lastig varen en het gaat bovendien traag. We hebben 1 knoop stroming
tegen, dus gem snelheid iets van 5,5 knoop. De golven komen redelijk kort
na elkaar, op de neus. Flor is zeeziek geworden, dus dat illustreert de
verandering van condities wellicht het beste. Slapen in de voorste cabine
is onmogelijk geworden. Maar kalm blijven en voortdoen is de enige optie
hier. Hopelijk went het. Nog ruim 2000 mijl... (zucht).

4/13/2012 12:00:21 PM
Pos: 006 10.530 N 027 46.116 W
COG: 320 Deg
SOG: 5.45 Kts
Wind: 14 Kts NE

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren: beating in the wind

We hebben nu de doldrums achter ons gelaten. Aanvankelijk hadden we vooral
noordenwind en we werden dus wat verder westelijk geduwd, maar gaandeweg
draait de wind eerst naar het NO en hoe verder we gaan, daarna naar het
ONO. Doordat we dezelfde scherpe hoek tov de wind blijven varen zullen we
vanzelf een boogje maken naar de Azoren. Dagelijks krijgen we een perfect
weerbericht ge-sms-t van onze eigen Armand Pien, Bert, die ons traject
nauwlettend in de gaten houdt.

Het is wel nog een pokke-eind, zeg. Nog minstens 2200 mijl. We gaan ook een
stuk minder snel dan als we met de wind mee varen, we verwachten nog twee
weken en een half te varen. En in deze condities lijkt dat nog geweldig
lang.

De neus van de boot slaat door de golven. Af en toe wordt de boeg hoog in
de lucht geduwd en komt daarna met een harde klap neer in het golfdal.
Slapen vooraan is nu echt moeilijk. We zullen ons een beetje moeten
herorganiseren...

Mads heeft zijn herstellingen gestaakt omdat het te ruw was om eraan verder
te werken. Maar hij heeft zijn trysail gezet (een soort storm-grootzeiltje)
en met zijn genua erbij gaat het prima. Geen noodzaak meer om uit te wijken
naar de Carieb, dus. Gelukkig, want daar staat het orkaanseizoen bijna voor
de deur.

We hebben een golf binnen gekregen in de voorste badkamer, waar een grote
stapel tijdschriften (Vrij Nederland) lag. Allemaal kletsnat, en gelukkig
allemaal gelezen. De kinderen hebben zich geweldig kunnen uitleven in het
in snippers scheuren van die Vrij Nederlands en ze te laten vliegen over de
oceaan. Zo vrij zullen ze nog nooit geweest zijn.

Vissen gaat nu helemaal niet meer. Al een hele dag varen we door zeewier.
Als je je aasje tien minuten in het water meesleept, verandert het in iets
wat op een hamster lijkt, door al het zeewier dat eraan blijft hangen. En
hamsters is nu niet een populair gerecht bij tonijn en wahoo, zoals
iedereen natuurlijk wel weet. Het is dus wachten tot we door dat wiergebied
zijn hier, vooraleer opnieuw kan gevist worden.

Ondertussen worden we vegetarisch eten gewoon. (Nu ja: af en toe krijg ik
wel nog een paniekaanval tijdens mijn nachtwachten en dan trek ik stiekem
een zak billtong - gedroogd Zuidafrikaans vlees - open om mijn
psychologisch eiwitniveau op punt te houden). Vandaag was het rijst met
banaan (onuitputtelijk zijn die rotbananen), tomatensoep met korstjes en
koolsla. Vanavond eten we brood. Met banaan. Oh, ja, het ontbijt bestond
uit geplette banaan met een klein scheutje rum erin. Man, man, man! Wat een
fantastisch zeemansontbijt!

Niet veel nieuws verder.

Situation 4/12/2012 18:10 utc
Pos: 004 55.220 N 026 50.541 W
COG: 316 Deg
SOG: 5.56 Kts
Wind 10 Kts NNE

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren: scheef leven

Problemen bij onze vrienden van Go Beyond met hun groot zeil. Alle stiksels
van de onderste hoek van het achterlijk hebben het begeven. Mads is al een
hele dag in de weer met herstellen. Hij ziet af maar het lijkt hem te gaan
lukken. Eerder vandaag zag het er iets somberder uit, en dan was er even
sprake van uitwijken naar Frans Guyana in Zuid Amerika om de herstellingen
te gaan doen. Gelukkig we hebben er goede moed op dat ze het gaan gefixt
krijgen en dat we onze tocht naar de Azoren kunnen verder zetten. We
blijven dicht bij hen varen om ze indien nodig en mogelijk te helpen.

Gelukkig gebeurt het vandaag. We hebben nog de zachte wind van de doldrums
en het merendeel van de dag moet toch gemotord worden. Dat maakt het
herstellen van iets een beetje makkelijker. Vanaf morgen of overmorgen zou
de wind moeten aantrekken en zal het iets heviger worden.

In de namiddag hebben we de motor uit gezet, de kotterfok gehesen en nu
varen we scherp aan de wind met een rif in het grootzeil. De boot helt
helemaal naar bakboord en dat is wennen voor alles aan boord. Alles wat in
kasten zit moet opnieuw een evenwicht zien te vinden. Wij moeten nu wat
schuiner lopen en zitten. Zo zal het voor de volgende weken zijn: hellend
naar bakboord, leven op een helling van 30 tot 45 graden...

We hebben tot nu toe geluk gehad bij het doorsteken van de doldrums. Voor
voorbije nacht waren veel en zware squalls voorspeld met mogelijk gedonder
en bliksem, maar we zijn miraculeus genoeg gespaard gebleven. Geen enkele
squall gehad voorbije nacht. Hout vasthouden nu, want we zijn er bijna
door.

Vandaag aten we 'rijstpotje' en Haike heeft deze namiddag een heerlijke
bananentaart gebakken.

Situatie 4/11/2012 18:23
Pos: 003 32.739 N 025 30.173 W
COG: 309 Deg
SOG: 4.20 Kts
Wind 9 Kts 355°

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren: motoren door de doldrums

Woensdag 10 april 2012, dag 6

De hele dag draait de motor. Heel weinig wind. We moeten erdoor, door die doldrums om terug wind te vinden. De inschatting is dat we na drie dagen onder motor opnieuw
wind moeten vinden tussen 3° en 5° Noorderbreedte. Het grote voordeel ervan is dat we veel elektriciteit hebben en een hele dag kan gemorst worden met energie. De
koelkasten staan goed hard, alle batterijen worden opgeladen, er draaien continu twee laptops, de kinderen kijken films overdag, de radar staat constant op om de
squalls van ver te kunnen zien afkomen, en wij kunnen tijdens onze nachtwacht ook films kijken terwijl er wat sfeerlicht brandt in de boot. Gezellig.

In totaal hebben we diesel om 5 dagen de motor te laten draaien. De doldrums zullen er dus drie van opeten. Dan hebben we nog twee dagen diesel nodig in geval van
nood, om de batterijen op te laten als de zon het laat afweten of om door de waarschijnlijke windstilte te geraken aan de Azoren ("het hoge drukgebied boven de
Azoren": ik hoor het Armand Pien nog altijd zeggen).

Vanmorgen kregen we bezoek van een grote familie "Fraser's" dolfijnen. We zagen heel jonge babydolfijnen naast de mama meezwemmen terwijl de andere volwassenen wilde
en spectaculaire sprongen maakten. Ze hebben een roze buik en zo konden we ze herkennen. We hebben de boot vertraagd en zijn snel met snorkel en duikbril in het water
gesprongen om ze onder water in actie te zien. Ze waren niet zo nieuwsgierig als de 'melon headed whales' waar we ooit mee gezwommen hebben, en na een minuut of tien
waren ze vertrokken. Dolfijnen ontmoeten blijft toch iets speciaals. In onze dolfijngids staat dat tot begin de jaren '70 de Fraser's dolfijnen nog nooit levend
gezien werden. Sinds dan worden ze geregeld gezien. Ze leven diep in zee, in warme tropische wateren. Ze worden zelden gezien bij de kust.

Na het zwemmen met de dolfijnen kwam er een squall aanzetten. Perfecte timing dus voor een regendouche in de kuip en om zo al het zout water weg te spoelen.

's Middags eten we Wahoo (uit het diepvriesvak, nog gevangen door Mads bij Ascension). Het vissen is dramatisch aan het worden. Al zes dagen zonder vis te vangen en
dat terwijl we er echt op gerekend hadden... Daarnet nog eens van kunstaas gewisseld. Misschien meer geluk nu. Als we er nu eentje vangen mag het een joekel zijn want
één van de twee vriesvakjes is al leeg. Ook de andere boten die onderweg zijn naar de Azoren en waarmee we e-mailcontact onderhouden, klagen erover dat ze geen vis
vangen... Nog een kleine week en dat andere vriesvakje zal ook leeg zijn. Als er niks gevangen wordt zal het maar een saai menu worden voor de laatste twee weken van
onze tocht... En 'for the record': het ontbijt bestond uit bananen, het vieruurtje uit een bananenmilkshake en het avondmaal uit een slaatje met brood. Niemand wou
nog een banaan op z'n boterham.

Net opgeschrikt door het plots opduiken van een schip, zes mijl voor ons. Djiezes. Als je al een week geen ander schip meer gezien hebt, denk je dat je alleen op de
wereld bent. Het is een vrachtschip, de Vega Star, onderweg naar Argentinië. Met het binnenvaren van de Noordelijke Atlantic zullen we meer en meer verkeer zien en
vaker shipping routes kruisen. Vanaf nu hebben we onze wachten terug verscherpt. Elke 15 minuten 360° rondkijken.

Nu we in een andere oceaan terecht gekomen zijn, kunnen we, wat ons betreft, besluiten dat de Zuidelijke Atlantische oceaan veruit de heerlijkste oceaan is om op te
zeilen. De afstanden zijn wel groot (weinig eilanden/tussenstops: ZA, Namibië, St Helena en Ascension), maar wat een fantastische zeilcondities: een perfecte en
stabiele wind en een rustige zee. In de Zuid Atlantic komen trouwens nooit cyclonen of orkanen voor. Uiterst uitstekende condities voor zeilers, dus.

Goed, genoeg voor nu. Tijd om eens buiten te gaan kijken.

Situatie 4/10/2012 20:24
Pos: 002 14.899 N 024 17.042 W
COG: 320 Deg
SOG: 5.87 Kts
Wind: 0-5 Kts VAR
Motoring

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Squalls, grote vreugde, en wereldrecord op de evenaar

Maandag 9 april 2012, dag 5

Vannacht opgeschrikt door de aanblik van een enorme squall (tropische
regenbui, vaak gepaard met hevige wind). Hij was goed zichtbaar onder de
pas opgekomen volle maan en zag er verschrikkelijk dreigend en gevaarlijk
uit. Snel alle zeilen binnen gehaald en als dat gebeurd was en ik opnieuw
omkeek, was de squall verdwenen. Weg. Het spookt hier. Of ik word gek.

Het wordt helemaal overtrokken en tijdens de ochtend krijgen we wel een paar
megasqualls over ons heen. Iedereen in z'n blootje naar buiten om te
douchen en in al die hevigheid van wind en water konden we met een zeiltje
40 liter zuiver regenwater opvangen. Heerlijk.

Het ontbijt bestond uit banaan. Vanmiddag aten we rijst met curry met
gebakken banaan en met bananenbeignets. Vanavond eten we brood met banaan.

En dan één van de momenten waar we naar uitgekeken hebben. Het opnieuw
oversteken van de evenaar en na 2 jaar en 1 week in het zuidelijk halfrond
geleefd te hebben, zijn we sinds 14u25 vandaag terug in het noordelijk
halfrond. We zijn de evenaar met z'n vijven overgezwommen! Naakt! En we
denken hierbij de eerste Belgische familie te zijn die dit ooit gedaan heeft
midden op de oceaan. En stel dat er een andere familie dit ook al zou gedaan
hebben, zouden die dat dan ook naakt gezwommen hebben?

Het was een intens en heerlijk moment. Toen we achter onze boot hingen aan
een lang touw terwijl de boot nog een snelheid had van twee knopen en ons
meesleepte over de evenaar, hebben we met z'n allen de longen uit ons lijf
gejoeld. Wat een feest.

Straks toch een banaantje opentrekken om het te vieren.

Situatie op 4/09/2012 14:28 utc
Pos: 000 00.013 S 022 16.867 W
COG: 314 Deg
SOG: 1.96 Kts
Wind: 5 kn ESE
(precies het moment waarop we in het water gesprongen zijn en ons lieten
meeslepen door de boot. pas op het noordelijk halfrond terug aan boord
gegaan)...

Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Paashaas, broeiheet en bananen

Zondag 8 april 2012, dag 4

Vannacht goede vooruitgang kunnen maken want er was goeie wind. En de
oceaan was redelijk vlak, dat maakt het rustige condities aan boord. Twee
vissersboten gespot op de radar, zowat 15 mijl van ons. Wat later hoorden
we ze met elkaar praten op de VHF. In een Oosterse taal. Die komen ver van
huis vissen.

Vanochtend is de snoeppaashaas langsgekomen. Rond de evenaar bestaat er
geen chocoladepaashaas. Dat heeft te maken met de evolutietheorie. Die
chocoladepaashaas was hier minder succesvol met zijn gesmolten eieren en is
uitgestorven. Maar wij waren allemaal zeer blij met de snoeppaashaas.

Intussen voelen we dat we de evenaar naderen. Het is dag en nacht broeierig
warm. En vochtig. Het is een succes dat we tot nu toe niet meer squalls
gehad hebben en dat we nog steeds kunnen zeilen. De doldrums liggen op dit
moment meer ten noorden van de evenaar en dat maakt dat we zonder motoren
nog vooruit geraken. Voorzichtig zijn met diesel. Jaja.

Toen we in Ascension waren, zijn we uitgenodigd geweest door Eileen om te
komen eten bij haar. Zij is een van de drie verpleegsters op het eiland en
de mama van Cheryl, die we leren kennen hebben omdat zij crewt op
Sugardaddy. We zijn daar als koningen ontvangen geweest en hadden samen met
haar en haar partner Peter een fantastische avond. Geweldige gastvrijheid,
een feestelijk avondmaal en als kers op de taart hebben ze ons nog vanalles
meegegeven: verse groenten en... een gigantische stronk groene bananen.
Welnu, die bananen zijn vandaag rijp geworden. De hele dag door eten we
hier nu bananen. Ze zijn bijzonder lekker maar ik heb er eigenlijk zoveel
gegeten dat, terwijl ik dit zit te typen, ik er nu een beetje misselijk van
wordt. Morgen meer bananen. Op het menu: gebakken bananen, bananenbrood,
milkshake banaan, fruitsla met banaan, geflambeerde bananen, pannekoeken
met bananen, ... Ah, en we gaan bananen proberen te drogen. Ook lekker. En
gelukkig hebben we nog wat bananen kunnen delen met Go Beyond en Blauwe
Pinquin voor we vertrokken uit Ascension.

Ondertussen is de wind weggevallen en kabbelen we voort op een rustige zee.
Af en toe slaan de zeilen. We willen morgen graag de evenaar halen en het
oversteken van de evenaar willen we bovendien graag bij daglicht doen want
we willen de evenaar over zwemmen, en daarmee de eerste Belgische familie
worden uit de geschiedenis die de evenaar op volle oceaan is overgezwommen!
Enfin, dat vermoeden we toch.

Geen zicht op de reacties op de Quiz van gisteren, maar vermoedelijk door
de paasvakantie en het paasweekend zullen er niet veel mensen de blog
gelezen hebben. Het is trouwens opvallend hoe de 'kijkcijfers' van de blog
zakken tijdens weekends en vakanties. Tijdens de werkuren, ja, dan is het
druk op de blog...

OK, situatierapportje:
4/08/2012 20:23
Positie: 000 57.462 S 021 13.064 W
COG: 333 Deg
SOG: 4.40 Kts
Wind: 9 knopen, ZO
Golven: 1 m
Nog een 70 mijl tot de evenaar...

En nondedju! Nog altijd geen vis gevangen! Een tonijn of een dorade met
banaan zou anders wel iets anders zijn!

Dagboek van een grote oversteek: Ascension-Azoren, dag 3

Zaterdag 7 april 2012, dag 3

Erg rustige nacht achter de rug. Haike kon de hele nacht doorslapen, ik
bleef van wacht met radaralarm en AISalarm op en kon zo vele dutjes
sprokkelen. We hebben ook de afspraak met Go Beyond dat als we iets zien,
we elkaar verwittigen. Er is bijzonder weinig scheepvaart op de Zuidelijke
Atlantic. De voorbije 1500 mijl hebben we nog geen enkel schip zien
passeren, zelfs niet op radar.
Vanochtend de eerste squalls gehad. Kletsnat waren we na het reven van de
zeilen. Er zijn nog wat zware regenbuien gepasseerd, dus was het het moment
om allemaal in ons blootje in de cockpit te gaan staan om ons te douchen.
We kunnen terug onder de mensen komen, al is dat nog een drietal weken niet
mogelijk...
Vanmiddag restjes gegeten met ons nieuwe favoriete gerecht Ragmunk. Een
soort aardappelpannekoek, een traditioneel Zweeds gerecht dat we leerden
kennen via de Zweedse solozeiler Per.
In de namiddag wordt elke dag schoolwerk gemaakt.
Nog altijd geen vis aan de haak.

Situatie om 16u (utc)
Pos: 02°59 S 19°22 W
SOG: 6,5
COG: 313°
Minder dan 260 mijl te gaan tot de evenaar.

Vrolijk Pasen,

't Nest

Dagboek van een grote oversteek: Ascension-Azoren II

Vrijdag 6 april 2012, dag 2

Er zijn van die dagen op een boot dat je na het ontbijt al het gevoel hebt dat er al een hele dag op zit. Tijdens de nacht kwam er veel meer wind opzetten dan de
voorspelde 9 knopen, en bleek de beslissing om de gennaker tijdens de nacht te laten staan niet de meest voorzichtige... Nog voor mijn wacht om 04u begon, werd ik
wakker van het wild vooruit stuiven van de boot. Haike zat lichtjes gestressed achter het roer te waken. Een gennaker is een gigantisch zeil en met veel wind en in
het donker kan zoiets spooky zijn. In een vlaag van twintig knopen hebben we die gennaker dan maar, stevig worstelend, naar beneden gehaald. Daarna eerst op enkel
genua doorgevaren, nadien ook het grootzeil omhoog. Bij het heisen van het grootzeil bleef iets haperen en kwam een aanhechting van een van de zeillatten aan de rail
van de mast los. Zeil snel terug naar beneden en gewapend met speciale schroevendraaier op een wiebelende boot het onding terug proberen vast te maken. Toen ik even
het evenwicht verloor aan de mast, liet ik dat speciale schroefje toch wel los zeker, en viel het op dek. Ik heb me op dat schroefje gestort als een Jean-Marie op een
penalty. Net voor het in het water zou botsen had ik het te pakken. Een half uur later was het euvel gefixt en stond het grootzeil omhoog en ik vol blauwe plekken.
Daarna de genua uitgeboomd langs de andere kant. Nog voor de koffie klaar was, kwam de sympathieke melding dat het toilet van de kinderen verstopt zat. Merde. Een
half uur later kon het loodgietersplunje weer uit, kreeg de drek weer vrije baan en kon de kokhalsreflex terug wat kalmeren vooraleer te ontbijten. Miserie komt
altijd in drie.
De rest van de dag was gelukkig genieten. Heerlijk windje, vlakke zee, lekker zonnetje en een prima sfeer aan boord. 's Middags hebben we tonijn gebarbecued (tonijn
uit het vriesvakje, van deze die we voor St Helena gevangen hadden). Het vissen wilt nog altijd niet lukken. Gisteren ontdekte ik dat er wel in het aasje gebeten was
omdat de helft van de tentakels van het plastieken inktvisje weggebeten waren, maar de haak had niet gepakt. Vandaag ook nog geen succes. Morgen eens van aasje
wisselen.
In de namiddag praten we met Go Beyond op de radio. De vader van Mads had Belgisch nieuws doorgemaild en zo weten wij nu ook dat er een groepje Belgische
bergbeklimmers in Schotland moesten gered worden. 't Is van de Noren dat je 't moet horen.

QUIZ QUIZ QUIZ QUIZ QUIZ ...

OK, een quizvraag voor de lezers van de blog: tijdens onze oversteek zullen we 6 belangrijke mijlpalen bereiken. In welke volgorde zullen die plaatsvinden (bv: A-E-
B-C-F-D)?
A. het volbrengen van de circumnavigatie door ons eerder pad te kruisen (de route van 2009 toen we de Atlantic overstaken naar de Caraiben)
B. 30.000 mijl gevaren hebben
C. de kreeftskeerkring oversteken
D. opnieuw de poolster kunnen zien (telt als we ze effectief voor het eerst terug gezien hebben)
E. de evenaar oversteken
F. 1000 dagen onderweg zijn
Schiftingsvraag: de datum en het uur wanneer we de evenaar zullen oversteken. 1 antwoord per persoon.
Antwoorden op de reacties van deze pagina, voor maandagmiddag 9 april 12u Belgische tijd.
De winnaar krijgt een fles unieke Zuidafrikaanse wijn (een Seidelberg Shiraz van 2007 die de evenaar overgezeild is) plechtig overhandigd op ons welkomstfeestje op 28
juli in Nieuwpoort. Succes!

Situatie op 06/04 om 18u utc:
pos: 4°34'S 17°55'W
SOG: 6,5
COG: 313°
Wind: 15 kn 150°
Full main, full jib, wing on wing
nog 400 mijl naar de evenaar...

Dagboek van een grote oversteek: Ascension-Azoren I

Woensdag 4 april 2012 - Ascension, het vertrek

Om 13u worden we uitgezwaaid en -getoeterd door de enige twee andere boten die
in de baai van Georgetown liggen: Blauwe Pinquin en Shearwater. Blauwe Pinquin
vertrekt
later vandaag naar dezelfde bestemming, David van Shearwater trekt hierna naar
de Caraiben, hem zullen we dus niet meer zien.

Nadat het anker opgehaald is, springt Ward nog even dapper in het water om het
wieltje van het log los te maken. Go Beyond vertrekt samen met ons. We zullen
proberen
binnen radiobereik te blijven tot aan de Azoren. Benieuwd of dat zal lukken.

Het duurt even vooraleer we van de invloed van het eiland op de wind verlost
zijn. Eerst hebben we bijna geen wind, en na een paar uur krijgen we een
acceleratie-
effect en gaat het plots wat hevig. Tegen de avond hebben we Zuid Atlantische
condities die we gewoon zijn: rustige stabiele wind, een bijna vlakke zee en
geen vis
aan de haak. De nacht is bijzonder helder want er staat een volle maan.

We hebben nog een 650 mijl te gaan tot aan de evenaar, die we zullen oversteken
rond de 21°Westerlengte. Daarna varen we dezelfde koers verder tot 5°Noord en
28°W,
waar we, door de doldrums (windstille, onweerachtige zone) zouden moeten zijn.
Daarna is het een heel eind scherp aan de wind, met de stevige passaatwinden en
de
grote Noordatlantische oceaangolven aan stuurboord. Dat zal het meest
oncomfortabele stuk worden, voor anderhalve week tot 2 weken. Daarna bereiken we
het "Azores
High" gebied: opnieuw een zone met weinig wind waar we door moeten om
uiteindelijk de Azoren te bereiken. In totaal is het zo'n 3250 mijl, en door de
vele windstille
zones of de scherpe windrichting zal het niet zo'n snelle passage worden. We
verwachten 1 volle maand op zee te zitten. Voorzichtigheid is dus het devies
voor de
volgende maand: voorzichtig met het materiaal, voorzichtig met de boot,
voorzichtig met lijf en leden, voorzichtig met het drinkwater, voorzichtig met
de
voedselvoorraad, voorzichtig met de satelliettelefoonminuten, voorzichtig met de
energie, voorzichtig met diesel, voorzichtig met slaap, voorzichtig si en
voorzichtig
la.

We hebben allen voorzichtig spaghetti gegeten, behalve Flor. Hij zag eruit als
een indiaan op oorlogspad na het leeglekken van zijn bord.

De hele nacht hebben we twee lifters aan boord. Twee donkere vogels die minder
schrik van me hebben dan dat ze moe zijn. Ik laat ze de hele nacht op de
zonnepanelen
zitten. Als dank zie ik de volgende morgen dat ze de hele boel hebben
ondergescheten. Schoften.

Donderdag 5 april 2012, dag 1

Bang! Knal! Boem! Er is te weinig wind. De uitgeboomde genua en de giek met het
grootzeil slaat hard heen en weer. Alles gaat naar beneden, voor de boel naar de
verdoemenis gaat, en de rode gennaker gaat omhoog. Bert, onze walkapitein, zorgt
voor deze trip dat we elke dag een sms-weerbericht ontvangen op de
satelliettelefoon.
Zo weten we waaraan we ons kunnen verwachten: prettige luxe. Wel, het laatste
bericht is om voorzichtig depressief van te worden. De wind zwakt de volgende
24u nog
af... We gaan aan een uiterst voorzichtige vier knopen vooruit. Zo gaat het heel
lang duren tot in de Azoren.

We maken pizza's met de rest van onze bolognesesaus. Voorzichtig pulkt Flor
nadien een stukje paprika uit zijn navel.

Haike springt onverantwoord onvoorzichtig om met haar boekenvoorraad. Op
anderhalve dag zijn er al drie uit. Sepke en Ward achtervolgen elkaar in het
lezen van Harry
Potterboeken. Ward leest nummer 7, Sepke nummer 6. Ik heb een stapel van 35
'Vrij Nederland' tijdschriften doorgenomen die we van de Blauwe Pinquin
meegekregen
hebben, en kan nadien voorzichtig concluderen dat het vrij Nederlands is.

We laten vannacht de gennaker staan. Hopelijk geen squalls.

Om 18u UTC is dit de situatie:
Positie: 6°09 Z - 16°14 W
SOG: 4,5 knopen
COG: 315°
Wind: 9 knopen ZO
Golven: 1,5 m
Baro: 1011 Hpa

Nog 450 mijl naar de evenaar.

Ascension Island, 2 april 2012

Een schildpad baant zich een weg over het strand naar de zee, na het leggen van haar eieren. Straks zwemt ze langs A Small Nest en zal ze haar kopje even boven steken. Als ze het allemaal overleeft is ze hier over vier jaar terug, na duizenden mijlen op zee, om hier opnieuw haar eieren te komen leggen.

Veel is er niet op Ascension. We hebben 1 dag een auto gehuurd en we hebben echt alles op het eiland gezien. Ascension is een ‘werkeiland’, een militair eiland van de Britten en de Amerikanen. Mensen komen hier niet op vakantie. Buiten een paar zeiljachten komt hier dus niemand, en het is bovendien niet toegelaten om hier te komen wonen als je hier geen werk hebt. Als je hier je job verliest, verlies je alles. Kinderen die hier de leeftijd van 18 bereiken en geen job vinden, worden onverbiddelijk van het eiland gestuurd. Van de 700 inwoners die hier leven is het merendeel van Britse komaf of van St Helena. Dat wordt verder aangevuld met de Amerikaanse militairen in hun aparte basis.

Buiten een paar wandelingen en de vele zeeschildpadden die hier komen voortplanten en eieren leggen is hier niks te doen. Maar opnieuw maakt dit alles dat er over dit eiland een uniek sfeertje hangt. Een godvergeten gat, ver weg van de rest van de wereld, met een interessante fauna en flora, een intrigerende geschiedenis, met tropisch weer en vriendelijke mensen. Bovendien zorgt het gezelschap, van de drie andere jachten die hier liggen, ervoor dat er weer altijd iets te beleven valt.

Woensdag vertrekken we van Ascension voor de langste en uitdagendste passage op onze wereldreis. Het wordt een oversteek van bijna een maand, naar de Azoren. De voedselvoorraad is niet echt uitgebreid omdat de mogelijkheden om voorraad in te slaan in St Helena en Ascension bijzonder beperkt zijn (en duur) en we dus al uit onze blikvoorraad aan het putten zijn sinds we Namibië verlaten hebben. Buiten een paar aardappelen, uien en appels is er niks vers meer te krijgen. ‘Creatief met blik’ zal het dus zijn. En natuurlijk hopen dat we veel vis kunnen vangen onderweg.

Ah, ja: we hadden bijzonder graag nog een jaartje extra verder gezeild, maar er moet eerst nog wat gewerkt worden. Als alles goed gaat varen we op 28 juli 2012 Nieuwpoort binnen. Allemaal welkom.

Maar eerst: op naar de Azoren! So long!

Ascension Island, 1 april 2012

We hebben een belangrijke beslissing genomen:

- Omdat de route van hier naar de Azoren absoluut geen gemakkelijke is,
- omdat het veel makkelijker is om van hier naar de Caraïben te zeilen,
- omdat we dit fantastisch leven nog even willen volhouden,
- omdat onze vrienden van Go Beyond dezelfde beslissing genomen hebben
- en omdat de tweedehandsmarkt voor boten veel beter is in Australië…

… hebben we beslist om onze wereldreis met een jaar te verlengen.

We zullen van hier naar Grenada varen, vervolgens opnieuw het Panamakanaal
door en via de Pacific opnieuw naar Australië waar we de boot zullen
verkopen en in de zomer van 2013 terug naar huis vliegen